عطاء (مفردات‌قرآن)عطاء (به فتح عین) و عطیّه (به فتح عین و کسر طاء و تشدید یاء) از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای صله و بذل و احسان و در آیات قرآن به معنای مطلق دادن چیزی نیز آمده است. ۱ - مفهوم شناسیعطاء هر چند مخصوص به صله و بذل و احسان است، ولی در قرآن هم در بذل و هم در مطلق دادن چیزی بکار رفته است. مثل: (حَتَّی یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ)، که در مطلق دادن است و مثل: (هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ اَوْ اَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسابٍ)، (اِنَّا اَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ)، (وَ ما کانَ عَطاءُ رَبِّکَ مَحْظُوراً)، که درباره عطیّه و بذل است. ۲ - تعاطی(فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطی فَعَقَرَ)، تعاطی به معنی تناول و اخذ است یعنی رفیق خویش را ندا کردند پس ناقه را گرفت و پی کرد. ۳ - پانویس۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عطاء»، ج۵، ص۱۷. |