عبدالملک ماجشونیابومروان عبدالملک بن عبدالعزیز ماجشونی (م ۲۱۲ق) از راویان اهل‌سنت قرن دوم و سوم هجری قمری در مدینه بود که از او به عنوان علامه، فقیه، فصیح و کسی که خود و پدرش محور فتوا در مدینه بوده‌اند، یاد شده است. وی علاقه زیادی به غنا داشت. ۱ - معرفی اجمالیابومروان عبدالملک بن عبدالعزیز بن عبدالله ماجشونی مدنی تیمی، اهل مدینه و از موالی بنی تیم و شاگرد مالک است و از پدرش که از فقهای مدینه شمرده می‌شد و همچنین از دایی خویش یوسف بن یعقوب ماجشون و مالک روایت کرده و افرادی چون ابوحفص فلاس محمد بن یحیی ذهلی و زبیر بن بکار از وی روایت کرده‌اند. از او به عنوان علامه، فقیه، فصیح و کسی که خود و پدرش محور فتوا در مدینه بوده‌اند، یاد شده است. وی علاقه زیادی به غنا داشت. احمد بن حنبل گوید: او در حالی که آوازه‌خوانی همراه داشت، به حضور من آمد. عده‌ای او را مورد ستایش قرار داده و گروهی وی را ضعیف دانسته و طرد کرده‌اند. ابن حبان او را در شمار ثقات آورده است. گویند که وی در پایان عمر نابینا شده و کتاب بزرگی در فقه از اوست. وی در رمضان سال ۲۱۲ق درگذشت. ۲ - پانویس۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۹، برگرفته از مقاله «عبدالملک ماجشونی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 212 (قمری) | راویان اهل‌سنت قرن 2 (قمری) | راویان اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | فقیهان مدینه | مؤلفان قرن 2 (قمری) | مولفان قرن سوم
|