زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

عبداللّه بن فریدون گرجی اصفهانی





عبداللّه بن فریدون گرجی اصفهانی، از شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



میرزا عبداللّه متخلّص به «اشتها» و «سرگشته» فرزند حاج فریدون گرجی اصفهانی، شاعر خوش ذوق قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
از اعضاء انجمن ادبی ابوالفقراء بوده و به سبک بسحاق اطعمه (ابواسحاق نداف شیرازی) شعر می‌گفته و بیشتر اشعار او در وصف اطعمه و اشربه است. مرحوم عمان سامانی در قصیده انجمنیّه درباره او گوید:

"واندگر سرگشته آن بسحق دانشور ••• که هست شعر روح افزایش حلوائی مذاق مرد و زن".

۲ - وفات



مرحوم اشتها در سال ۱۲۴۵ق متولّد و در جوانی به سال ۱۲۸۹ق وفات یافته است. مرحوم میرزا عباسعلی خرم لنبانی در تاریخ وفات او گوید:

"افسوس که اشتهای با فضل و هنر ••• از ملک فنا سوی بقا کرد گذر"
"گفتا پی تاریخ وفاتش «خرم: » ••• «افسوس که اشتها نداریم دگر»".

۳ - آثار و تالیفات



دیوان اشعار او در اصفهان به چاپ رسیده است.
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۳.
[۲] حبیب‌آبادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقه الشعراء، ج۱، ص۱۳۵-۱۳۶.
[۳] معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۴، ص۱۲۵۳.

یک نسخه خطی از آن به خط حسن مصاحبی نائینی که در سال ۱۳۵۶ق کتابت شده است به شماره ۱/۸۸۳۱ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی وجود دارد.
[۴] طباطبایی بهبهانی، سیدمحمد، فهرست مختصر مجلس، ص۳۶۲.

این شعر از اوست:

"انتظاری مده‌ ای دوست به خوان مهمان را ••• گر پلو نیست بکش یخنی و آور نان را"
"نیم جانی است مرا در سر و در پا فکنم ••• به کسی کآوردم مژده بادنجان را"
"اگر از نُقل بسازند مرا زنجیری ••• همه عمر به جان می‌طلبم زندان را".

۴ - پانویس


 
۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۳.
۲. حبیب‌آبادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقه الشعراء، ج۱، ص۱۳۵-۱۳۶.
۳. معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۴، ص۱۲۵۳.
۴. طباطبایی بهبهانی، سیدمحمد، فهرست مختصر مجلس، ص۳۶۲.


۵ - منبع



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۴۲.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.