صفت غنهصفت غنه به انداختن صدا در بینی اطلاق می‌شود و از صفات فرعی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«غنه» صدایی است که از خیشوم یا فضای بینی خارج شود یا آوازی است که پس از بستن لب‌ها، از فضای بینی (خیشوم) بیرون می‌آید؛ به عبارت دیگر، انداختن صدا در بینی را «غنه» گویند. ۲ - ویژگی حروف غنهحروف دارای این صفت را حروف غنوی گویند. مخرج اصلی حروف، در حالت غنه دچار دگرگونی و حرف از انتهای خیشوم ادا می‌شود. صفت غنه از صفات عارضی یا فرعی حروف به شمار می‌آید. [۲]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص (۱۲۶-۱۲۸).
[۳]
بیگلری، حسن، سر البیان فی علوم القرآن، ص۱۷۴.
[۴]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۶۰-۶۱).
[۵]
حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۴۴.
[۶]
قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۷.
[۷]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۴.
۳ - عناوین مرتبطحروف غنه . ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت غنه». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|