شکنجه‌گری اصحاب اخدود (قرآن)جنایت عظیم شکنجه‌گران اقوام پیشین این بود که آنان مؤمنان با استقامت را زنده زنده در آتش مى‌سوزاندند. ۱ - شكنجه‌گرى اصحاب اخدود۱.۱ - شكنجه مؤمناناصحاب اخدود، مؤمنان را شکنجه می‌کردند: • «قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ؛ مرگ بر شکنجه‌گران صاحب گودال (آتش)». • «إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ؛ کسانى که مردان و زنان با ایمان را شکنجه دادند سپس توبه نکردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است»! ۱.۱.۱ - بیان آیه••• کلمه ((فتنه)) به معناى محنت و شکنجه است، و جمله ((الذین فتنوا...)) عام است، شامل اصحاب اخدود و مشرکین قریش مى‌شود که گروندگان به رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله و سلم ) را شکنجه مى‌دادند، و زن و مردشان را در تنگنا قرار مى‌دادند، تا از دین اسلام به دین آنان برگردند. ••• قرآن کریم بعد از بیان جنایت عظیم شکنجه‌گران اقوام پیشین که مؤمنان با استقامت را زنده زنده در آتش مى‌سوزاندند، در این آیات به کیفر سخت الهى نسبت به آن شکنجه‌گران و پاداش‌هاى عظیم مؤمنان اشاره مى‌کند. ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۰۰، برگرفته از مقاله «شکنجه‌گری اصحاب اخدود». |