شکایت (فقه)شكایت به معنای ابراز ناخشنودى از چیزى یا كسى و طرح دعوا علیه كسى در دادگاه میگویند ۱ - محل بحث شکایت در فقهاز شكایت به معناى نخست به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات و تجارت سخن گفته‌اند. ۲ - شکایت از بیماریاز آداب بیمار ى، پنهان داشتن مرض و شكایت نبردن نزد دیگران با كلماتى همچون «به بیمارى و بلایى دچار شده‌ام كه هیچ كس بدان دچار نشده است» مى‌باشد. البته- بر اساس آنچه در روایات آمده- صرف بازگو كردن بیمارى شکوه به شمار نمى‌رود؛ چنان كه شكایت كردن نزد مؤمن از بیمارى و اصولا از هر مشكلى كه براى فرد پیش آمده، جایز است؛ بلكه اعلام بیمارى به مؤمنان جهت دعا كردن آنان براى وى یا آمدن به عیادتش و در نتیجه بهره مندى از اجر و پاداش، مستحب است. [۴]
. مصباح الفقیه ج،۵ ص۹-۱۰.
۳ - غسل شکایتاز غسلهاى مستحب، غسل به نیت شكایت بردن نزد خدا از ستم ستمگر است؛ بدین گونه كه ابتدا غسل مى‌كند و سپس دو ركعت نماز مى‌گزارد و دعاى وارد شده را مى‌خواند. ۴ - شکایت یکی از مستثنیات غیبتاز مستثنیات حرمت غیبت گله مندى شخص از كسى است كه در حق او بدى و ستمى روا داشته است، مانند آنكه كسى به ناروا او را زده باشد. براى وى جایز است آن را نزد دیگران بازگوید. از آداب تجارت، گله مند نبودن از اوضاع کسب و کار و كمى درآمد است. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۷۰۳. |