شوذب بن عبدالله همدانیشوذب بن عبدالله همدانی، طبق برخی نقل‌ها غلام عابس بن ابی شبیب شاکری بوده که در کربلا قبل از عابس به شهادت رسیده است. ۱ - تحقیق در غلام بودن شوذبملا حسین واعظ کاشفی، شوذب را غلام عابس از طایفه شاکر نامیده است. ولى برخى از معاصرین می‌گویند چون شوذب از نظر مقام علمى و معنوى بر عابس برترى دارد نمى‌توان وى را غلام نامید. بلكه هم‌پیمان عابس و طایفه‌اش بوده است. [۲]
موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.
[۳]
عمادزاده، حسین، عاشورا چه روزیست؟، ج۱، ص۲۴۵.
[۴]
کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۰.
(مرحوم شیخ عباس قمی درباره شوذب می‌گوید: «شاکر» قبیله‌ای در یمن از همدان است که نسب آنها بر می‌گردد به شاکر بن ربیعه بن مالک؛ و عابس از همین قبیله بود و شوذب، نزیل و حلیف او بود، نه غلام و یا آزاد کرده و برده او، چنان که عده‌ای چنین پنداشته‌اند، حتی استاد ما جناب محدث نوری صاحب مستدرک گفت: چه بسا مقام شوذب از مقام عابس بالاتر باشد؛ زیرا در حق او گفته‌اند. شوذب از پیشگامان مکتب شیعه بوده است) [۵]
قمی، شیخ عباس، نفس‌المهموم، ص۲۸۱
۲ - خصوصیات شوذبشوذب، مردی عابد، مخلص و از کسانی بود که برای شیعیان کوفه از امام علی (علیه‌السلام)، حدیث نقل می‌کرد. [۹]
مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
او جنگجوی نام‌آوری بود که در جنگ‌های سه‌گانه امام علی (علیه‌السلام) یعنی جمل، صفین و نهروان شرکت کرد. [۱۰]
موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.
۳ - حضور در کربلا و شهادتاین یار باوفای سیّدالشهدا (علیه‌السلام) در کهنسالی عابس را از کوفه تا مکه برای رسانیدن نامه مسلم (علیه‌السلام) به امام (علیه‌السلام) همراهی کرد و با آن بزرگوار به کربلا آمد. در روز عاشورا پس از شهادت حنظلة بن سعد شبامی، [۱۵]
کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۲.
عابس بن ابی شبیب شاکری به همراه شواذب بن عبدالله، از هم پیمانان و وابستگان بنی شاکر، به حضور امام حسین رسیدند. عابس به شوذب گفت: ای شوذب چه تصمیمی گرفته‌ای؟ (می‌خواهی چه کنی؟) شوذب گفت: چه می‌کنم؟! به همراه تو در رکاب فرزند دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌جنگم تا کشته شوم. عابس گفت: گمان من هم همین بود، اما نخست نزد ابی عبدالله برو (و از او اجازه بگیر تا تو جزء یاران او گردی) و او (جهاد و شهادت) تو را مانند دیگر یاران خود، به حساب خدا بگذارد، و من هم تو را به حساب خدا بگذارم (تا اجری ببرم)؛ زیرا در این ساعت اگر کس دیگری با من بود، که از تو به من نزدیک‌تر بود، دوست می‌داشتم برود و جلوی چشمانم به شهادت برسد، تا او را به حساب خدا بگذارم (و اجری ببرم) امروز روزی است که هر قدر می‌توانیم، باید به دنبال اجر و پاداش باشیم؛ زیرا بعد از این روز، دیگر جای عمل نیست، و فقط حساب است.شوذب نزد امام حسین (علیه‌السّلام) رفت و بر امام (علیه‌السّلام) سلام کرد و (پس از کسب اجازه) به میدان رفت و دلاورانه جنگید و پس از به هلاکت رسانیدن گروهی از دشمن [۱۶]
مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
خود نیز به فیض بزرگ شهادت نایل گشت. ۴ - قبر شوذبقبر وی، در مقبره جمعی شهیدان می‌باشد. [۲۱]
تنکابنی، محمد، اکلیل المصائب، ج۱، ص۱۲۶.
۵ - نام شوذب در زیارتنامههادر زیارت ناحیه مقدسه امام (علیه‌السّلام) و رجبیّه با دو عنوان از وی چنین یاد شده است: «السلام علی شوذب مولی شاکر.» «سلام بر سوید مولی شاکر.» ۶ - پانویس۷ - منبعجمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ج۱، ص۲۰۰- ۲۰۱. پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۷۹۲ - ۷۹۴. رده‌های این صفحه : اصحاب امام حسین | تاریخ زندگانی امام حسین | شهدای غیر بنی هاشم در کربلا | شهدای کربلا | مقتل جامع سیدالشهداء | نهضت عاشورا
|