سیدمحمدابراهیم موسوی شمس‌آبادی اصفهانیسیّدمحمّدابراهیم موسوی شمس آبادی اصفهانی، از فقهای اصفهان در قرن سیزده هجری است. ۱ - معرفی اجمالیآقا سیّدمحمّدابراهیم بن سیّدعبداللّه موسوی شمس آبادی، عالم فاضل و فقیه کامل، در سال ۱۲۹۴ق در اصفهان متولّد شد، و در اصفهان نزد ملاّمحمّدباقر فشارکی، شیخ محمّدتقی آقا نجفی، جهانگیرخان قشقایی، میرزا محمّدحسن نجفی، آخوند ملاّمحمّد کاشی، میرزا محمّد‌هاشم چهارسوقی و پدر دانشمندش سیّدعبداللّه شمس آبادی تحصیل نمود. سپس به نجف اشرف مهاجرت نمود، و از محضر مرحوم آیت اللّه سیّدمحمّدکاظم یزدی بهره‌های علمی برد، و در فقه و اصول و فلسفه و حکمت، صاحب نظر گردید، و از استاد خود اجازه اجتهاد و روایت اخذ نمود، سپس به اصفهان بازگشت، و به تدریس و ارشاد و اقامه جماعت مشغول شد. او سرانجام در سال ۱۳۵۷ق به عارضه سکته وفات یافت، و در تکیه ملک در تخت فولاد مدفون شد، و در سال ۱۳۶۳ به نجف اشرف نقل شد، و در وادی السّلام، جنب پدر و جدّ خود مدفون گردید. ایشان عالمی غیور و در امر به معروف و نهی از منکر، متعصّب و کوشا بود. میرزا حسن خان جابری جهت تاریخ وفات صاحب عنوان چنین سروده است: لقد جاء خمس ثم قالوا: «من الاحد سلامٌ علی ابراهیم طاب ثراه» [۱]
عمادالدین طبری، حسن بن علی، تحفه الابرار، ج۲، ص۵۲۰-۵۲۱.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۸۴۳.
[۳]
جابری انصاری، حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۸۵.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۰۲.
[۵]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، ص۱۹۴-۱۹۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۱۴. |