سیدابوالحسن بن علی طباطبایی بروجردی اصفهانیسیدابوالحسن بن سیدعلی طباطبایی بروجردی، از علماء و مجتهدین بزرگ و مدرّسین اصفهان است. ۱ - معرفی اجمالیحاج میرزا ابوالحسن بروجردی بن حاج میر سیّدعلی طباطبایی بن عبدالکریم بن علیّ بن میر سیّدمحمّد، عالم فاضل زاهد، از علماء و مجتهدین بزرگ و مدرّسین اصفهان است. در اصفهان نزد حاج سیّدمهدی نحوی و آقا میرزا محمّدباقر صاحب روضات و میرزا محمّدحسن نجفی و حاج میرزا بدیع درب امامی تلمّذ نموده، و سپس به نجف اشرف مهاجرت نموده، و تحصیلات خود را تکمیل نموده، و پس از نائل شدن به اجتهاد، به اصفهان معاودت کرده، و به انجام وظایف شرعی مبادرت ورزیده است. سال‌ها امام جماعت مسجد درکوشک بوده، و در بین خاص و عام، محبوبیّت داشت. در اوائل مشروطه که در انجمن ولایتی، علمای بزرگ، امثال آقانجفی و دیگران گردآمده بودند، منطوقات ایشان، الحق مورد تحسین همگان می‌شد. مشارٌالیه در صبح جمعه ۱۸ ذی‌قعده ۱۳۴۸ق یک هفته پس از فوت عالم بزرگوار میرزا احمد مدرّس وفات نمود، و در تکیه‌ای مخصوص در تخت فولاد مدفون گردید، و بقعه‌ای بر مزار او بنا شد. میرزا حسن خان جابری در باب سال وفات او و میرزا احمد سروده است: از مقام قاب قوسینی یکی آمد بگفت: «بود در معراج احمد بوالحسن یار و رفیق» [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۸۱-۸۲.
[۲]
جابری انصاری، حاج میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۹۰.
[۳]
جابری انصاری، حاج میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۳۲۷.
[۴]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباءالبشر، ص۴۰.
[۵]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۸۵.
[۶]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۱، ص۳۸۶.
[۷]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۸۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۵۶. |