سریه ذات السلاسلسریه بر تعدادی از سپاهیان لشکر، بین پنج تا سیصد یا چهارصد تن که پیشاپیش لشکر به سوی دشمن حرکت می‌کنند، اطلاق شده است. ۱ - خبر حضور دشمنمرد عربی در مدینه نزد پیامبر آمد و گفت: گروهی در وادی رمل می‌خواهند به شما شبیخون بزنند. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «کیست که برای دفع آنها برود»، جماعتی از اهل "صفه" برخاستند و گفتند: فرماندهی برای ما تعیین فرما تا در تحت فرماندهی او حرکت کنیم. ۲ - فرماندهان سریه۱) پیغمبر خدا ابوبکر را به فرماندهی آنها انتخاب نمود و فرمود: به نزد "بنی‌سلیم" برو! "ابوبکر" حرکت کرد و به نزدیکی گروه مزبور که در وسط دره‌ای جای داشتند رسید. آنها از اطراف درّه، حمله کردند و چند تن از مسلمانان را به شهادت رسانده و بقیه را فراری دادند. ۲) رسول خدا این بار "عمر" را فرستاد و اعراب مزبور این مرتبه نیز کمین کرده و چون "عمر" با لشکریان از دره سرازیر شدند او را نیز فراری دادند. ۳) "عمرو بن عاص" گفت: مرا به این جنگ بفرست پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را فرستاد او نیز نتوانست. ۴) پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چند روز صبر کرد و سپس امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) را طلبید در حق او دعا کرد و ابوبکر و عمر و عمرو بن عاص را نیز همراه او فرستاد. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) برای غافلگیری دشمن شب‌ها راه می‌پیمود. خود را به دهانه آن درّه رسانید به همراهان دستور داد دهان اسبان را ببندند و آنها را در جایی متوقف کرد، بدین ترتیب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) دستور حمله داد و از هر سو به دشمن حمله کردند و بر آنها پیروز شدند، و در این‌باره سوره "العادیات" نازل گردید. ۳ - پانویس
۴ - منبعسایت پژوهه، برگرفته از مقاله «سریه ذات السلاسل»، تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۰۶/۳۱ رده‌های این صفحه : سریه های پیامبر اسلام
|