حساب کاربری
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه
ستاره (قرآن)
یکی از عناوین و موضوعاتی که در
آیات قرآن
مطرح شده، ستاره است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای ستاره
۲ - عناوین مرتبط
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای ستاره
ستاره به هر يك از كرات آسمانى كه در
شب
مىدرخشد، گويند.
[۱]
فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
به ستارهاى كه
طلوع
كرده باشد، «نجم» مىگويند.
[۲]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۷۹۱، «نجم».
نيز به ستارهاى كه (در
آسمان
) پيدا باشد، كوكب گفته مىشود.
[۳]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۹۵، «کب».
در اين عنوان آیاتی معرفی میشوند که در آنها از واژههاى «كوكب» و «نجم» و از سياق بعضى آيات استفاده شده است.
۲ - عناوین مرتبط
ابراهیم و ستاره (قرآن)
،
تزیین با ستاره (قرآن)
،
تسخیر ستاره (قرآن)
،
تشبیه به ستاره (قرآن)
،
خلقت ستاره (قرآن)
،
ستاره از آیات خدا (قرآن)
،
ستاره در رؤیا (قرآن)
،
ستاره در قیامت (قرآن)
،
سجده ستارگان (قرآن)
،
سوگند به ستاره (قرآن)
،
طلوع ستاره (قرآن)
،
غروب ستاره (قرآن)
،
نظر به ستاره (قرآن)
،
نظم ستاره (قرآن)
،
نقش ستاره (قرآن)
،
ستارهپرستی (قرآن)
،
ستاره زحل (قرآن)
،
ستاره زهره (قرآن)
،
ستاره شعرا (قرآن)
.
۳ - پانویس
۱.
↑
فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
۲.
↑
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۷۹۱، «نجم».
۳.
↑
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۹۵، «کب».
۴ - منبع
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۴۶، برگرفته از مقاله «ستاره».
ردههای این صفحه :
ستارگان
|
موضوعات قرآنی
آخرین نظرات
شب
طلوع