زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

حکم اصل





حکم اصل به حکم ثابت برای « اصل » در قیاس فقهی اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



حکم اصل، مقابل حکم فرع بوده و عبارت است از حکمی که برای موضوعی ثابت شده و اراده می‌شود که برای موضوعی دیگر (فرع) که در علت با اصل مشترک است، اثبات گردد، مانند: حرمت شرب خمر که «حکم اصل» نامیده می‌شود و مجتهد قصد می‌کند به وسیله قیاس ، این حرمت را برای نبیذ نیز که در علت حرمت (اسکار) با خمر مشترک است اثبات نماید.
[۱] زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۶۰۶.
[۲] زحیلی، وهبه، الوجیز فی اصول الفقه، ص۵۸.
[۵] خلاف، عبدالوهاب، علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی، ص۶۰.


۲ - پانویس


 
۱. زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۶۰۶.
۲. زحیلی، وهبه، الوجیز فی اصول الفقه، ص۵۸.
۳. طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۳۰۷.    
۴. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۷۰.    
۵. خلاف، عبدالوهاب، علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی، ص۶۰.
۶. آمدی، علی بن محمد، الاحکام فی اصول الاحکام، ج۱، ۲، ص۲۷۳.    


۳ - منبع



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۳۱، برگرفته از مقاله «حکم اصل»    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.