زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

جلال‌الدین محمد صاعدی





خواجه جلال‌الدّین محمّد صاعدی، از شعرای قرن دهم هجری اصفهان و از بزرگان آل صاعد بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



خواجه جلال‌الدّین محمّد صاعدی، از شعرا و سخنوران قرن دهم هجری، و از بزرگان آل صاعد بوده، و در سال ۹۴۳ق وفات یافته است. این بیت از او است:
"صبری که بود اندر دلم رفت از غمت یک‌بارگی•••اکنون من و کنج غمت، خوکرده با بیچارگی".
[۱] بیگی حبیب‌آبادی، پرویز، تاملی در تذکره روز روشن، ص۴۶۱.
[۲] نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر، ج۲، ص۶۸۳.


۲ - پانویس


 
۱. بیگی حبیب‌آبادی، پرویز، تاملی در تذکره روز روشن، ص۴۶۱.
۲. نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر، ج۲، ص۶۸۳.


۳ - منبع


مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۶.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.