بینه (قرآن)بینه، یکی از اسامی قرآن است. ۱ - بینه برای مردمقرآن، بيّنه و دليل روشن پروردگار براى همه مردم: ۱. أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتابُ لَكُنَّا أَهْدى مِنْهُمْ فَقَدْ جاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ .... ۲. لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ وَ ما تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ. ۲ - بینه برای پیامبر اسلامقرآن، بيّنه پروردگار براى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: ۱. قُلْ إِنِّي عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي ... بنا بر قولى، مقصود از «بيّنه» معجزه دالّ بر نبوّت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله است كه همان قرآن است. ۲. أَ فَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ ... مراد از «بيّنة من ربّه» قرآن است ۳ - وجه تسمیه قرآن به بینهفاصل میان دو چیز به گونه‌ای که دیگر هیچ گونه اتصال و آمیزشی با هم نداشته باشند را «بینه» گویند. دلیل روشن و آشکار نیز چون حق و باطل را کاملا از هم جدا می‌کند «بینه» نامیده شده است. و قرآن کریم نیز از این جهت، خود را «بینه» نامیده است؛ مانند: ۱. (قل انی علی بینة من ربی…) ؛ ۲. (... فقد جاءکم بینة من ربکم وهدی ورحمة...) . ۴ - وجه تسمیه معجزه به بینهبه معجزه و آیات و احکام الهی نیز «بینه» می‌گویند؛ چون از مصادیق آن معنای وسیع هستند؛ یعنی حق را از باطل جدا می‌سازند. [۱۰]
قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۹۵.
[۱۴]
شریفی، محمدحسین، شناخت نامهای قرآن، ص۱۰۲.
[۱۵]
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ج۱، ص۳۱.
[۱۶]
مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۳۸.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «بینه (قرآن)». مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۳، ص۷۲، برگرفته از مقاله «بینه». رده‌های این صفحه : نام های قرآن
|