بدیل بن ورقاءبدیل بن ورقاء ساکن مکه و از بزرگان قبیله خُزاعه بود. ایشان از راویان حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؛ نقش‌آفرین در صلح حدیبیه، فتح مکه، غزوه تبوک، غزوه حنین و از کارگزاران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بوده است. مورخان درباره اسلام آوردن بدیل اختلاف نظر دارند؛ برخی آن را هنگام فتح مکه و برخی بعد از فتح گزارش کرده‌اند. بدیل فرزندانی داشت که شماری از ایشان از یاران نزدیک امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) بودند. بیشتر سیره‌نویسان، وفات او را پیش از رحلت پیامبر اکرم و مدت عمر وی را حدود ۱۰۰ سال گزارش کرده‌اند. فهرست مندرجات۲ - پیش از اسلام آوردن ۲.۱ - ساخت خانه‌های چهارگوش ۲.۲ - گمراه کردن مردم ۲.۳ - خرده‌گیری به کار مسلمانان ۳ - پیمان حدیبیه ۳.۱ - آگاه کردن پیامبر از نبرد ۳.۲ - ارسال نامه برای بدیل ۳.۳ - پناه به خانه بدیل ۳.۴ - شکایت از قریش ۴ - فتح مکه ۵ - اسلام آوردن ۶ - شرکت در غزوه حنین ۷ - شرکت در غزوه تبوک ۸ - حجة الوداع ۹ - وفات ۱۰ - فرزندان ۱۱ - نقش فرزندان ۱۲ - منابع ۱۳ - پانویس ۱۴ - منبع ۱ - جد بدیلدر منابع نام جد او عبدالعزی بن ربیعه و عمرو بن ربیعه از تیره کعب بن عمرو از قبیله خزاعه، شاخه‌ای از عرب قحطانی آمده است. ۲ - پیش از اسلام آوردندرباره زندگی بُدَیل بن وَرقاء پیش از اسلام آوردنش آگاهی چندان در دست نیست. بر پایه شماری از گزارش‌ها او ساکن مکه بوده است. ۲.۱ - ساخت خانه‌های چهارگوشنخستین کسی است که در بخشی از معابر آن شهر، روشنایی نهاد و خانه‌ای چهار گوش شبیه خانه خدا ساخت و برای آن پنجره و دریچه‌هایی قرار داد. پیش از وی به احترام کعبه کسی چنین کاری نکرده بود و برای متمایز بودن کعبه از دیگر بناها، از ساختن خانه‌هایی همانند آن خودداری می‌کردند. ۲.۲ - گمراه کردن مردمشماری از مفسران ذیل آیه ۱۱۹ سوره انعام: «...وَاِنَّ کَثِیرًا لَیُضِلُّونَ بِاَهْوَائِهِمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ...» بدیل را کسی برشمرده‌اند که پیش از مسلمان شدنش همراه شماری از مشرکان از روی هوا و هوس، درباره حرام و حلال بدون آن که از شریعت و دینی الهام گرفته باشند، سخن می‌گفتند و موجب گمراهی مردم می‌شدند. ۲.۳ - خرده‌گیری به کار مسلمانانذیل آیه ۶۷ سوره حج: «لِکُلِّ اُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکًا هُمْ نَاسِکُوهُ فَلا یُنَازِعُنَّکَ فِی الامْرِ...» نیز او را در شمار کسانی دانسته‌اند که به شماری از کارهای مسلمانان خرده می‌گرفتند؛ مثلاً به آنان می‌گفتند: چرا از خوردن گوشت مردار پرهیز می‌کنید، اما از گوشت ذبح شده به دست خودتان استفاده می‌نمایید؟ از این رو، خداوند اینان را به سبب ستیزه‌جویی و جدال نکوهش نمود. ۳ - پیمان حدیبیههمه سیره‌نویسان و مفسران از نقش بدیل در پیمان حدیبیه (۶ق) سخن گفته و آورده‌اند که او با شماری از بزرگان قبیله خود و به نمایندگی از قریش به حضور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رسید که برای گزاردن عمره تا حدیبیه آمده بود. ۳.۱ - آگاه کردن پیامبر از نبردوی رسول خدا را از آمادگی قریش برای نبرد با او آگاه ساخت. نیز در پی آگاهی از علت سفر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای انجام سفر به قصد عمره، گزارش آن را به مشرکان مکه رساند؛ اما قریش به رغم آن که او را به نمایندگی نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرستاده بودند، به سخنش اعتماد نکردند و وی را به سازش با پیامبر متهم نمودند. ۳.۲ - ارسال نامه برای بدیلبر پایه گزارشی، رسول خدا در پی صلح حدیبیه، حدود سه ماه پیش از فتح مکه به سال ۸ق نامه‌ای به خط علی (علیه‌السّلام) برای بدیل فرستاد. در این نامه، جمله «کریم‌ترین اهل تهامه نزد من شمایید» نشان دهنده جایگاه بدیل و قبیله خزاعه نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. نوشته‌اند که بدیل این نامه را به فرزندش مسلم سپرد و گفت: مادام که این نامه با شما است، خیر و برکت با شما خواهد بود. ۳.۳ - پناه به خانه بدیلقبیله خزاعه در پی صلح حدیبیه، هم‌پیمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بودند و بر پایه گزارش‌هایی همه افراد این قبیله، اعم از مشرک و مسلمان، رازدار و امین سرّ و هواخواه پیامبر بودند و آن چه را در مکه می‌گذشت، از ایشان پنهان نمی‌کردند. بر پایه گزارشی، بنی‌بکر با پشتیبانی مشرکان قریش و بر خلاف پیمان حدیبیه، شبانه به قبیله خزاعه هجوم بردند و در پی کشتار شماری از آنان، خزاعیان را تا ستون‌های حرم تعقیب کردند و آنان به ناچار به خانه بدیل پناه آوردند. ۳.۴ - شکایت از قریشدر پی پیمان‌شکنی قریش، خزاعه که هم‌پیمان رسول خدا بودند، نمایندگانی را نزد ایشان به مدینه فرستادند تا او را از عهدشکنی قریش آگاه سازند. بدیل از کسانی بود که نزد پیامبر آمد و از قریش شکایت کرد. ایشان در پاسخ وی پیش‌بینی فرمود که ابوسفیان به زودی برای تجدید پیمان حدیبیه به مدینه خواهد آمد و بدون نتیجه بازخواهد گشت. نیز آمده است که رسول خدا سوگند یاد کرد که برای یاری تیره بنی‌کعب از خزاعه که به آنان حمله شده، اقدام خواهد کرد. ۴ - فتح مکهدر آستانه فتح مکه، هنگامی که پیامبر به مَرُّ الظَّهْران، جایی به فاصله یک منزلی مکه، رسیده بود، گویا بدیل در انتظار ایشان به سر می‌برد؛ زیرا ابوسفیان که برای جاسوسی آمده بود، به او برخورد کرد. بر پایه پاره‌ای از گزارش‌ها، در فتح مکه خانه بدیل و مولایش رافع از مکان‌های امنی بود که قریش به دستور پیامبر می‌توانستند به آن جا پناهنده شوند. آورده‌اند که هنگام فتح مکه (۸ق) آن گاه که عباس عموی پیامبر، بدیل را از این رو که شماری از جده‌های رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از قبیله خزاعه بودند، دایی وی معرفی کرد، ایشان از مدت عمر بدیل پرسید. او خود را ۹۷ ساله خواند و پیامبر او را دعا کرد. ۵ - اسلام آوردندرباره هنگام اسلام آوردن بدیل، سیره‌نویسان بر یک دیدگاه نیستند. مشهور مورخان، اسلام آوردن وی را هنگام فتح مکه (۸ق) نوشته و از او به عنوان یکی از بزرگ مسلمانان فتح مکه نام برده‌اند. گزارش‌هایی دیگر حکایت دارند که اسلام او پیش از فتح مکه بوده است. مؤید این سخن، تمایل و دلبستگی بدیل به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و هم‌پیمانی قبیله خزاعه با مسلمانان و این گزارش است که در پی صلح حدیبیه، همه خزاعیان مسلمان شدند و پیامبر را تصدیق کردند. ۶ - شرکت در غزوه حنینبدیل در پی اسلام آوردن، در غزوه‌های حُنَیْن و طائف که بی‌درنگ پس از فتح مکه انجام شد، شرکت داشت. در پی پیروزی مسلمانان در غزوه حنین، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بدیل را مامور نگهبانی از اسیران و غنایم این غزوه کرد. ۷ - شرکت در غزوه تبوکدر غزوه تبوک (۹ق) نیز از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ماموریت یافت تا بنی‌کعب، از زیر مجموعه‌های خزاعه، را برای نبرد با رومیان بسیج کند. ۸ - حجة الوداعآوردهاند که بدیل در حجة الوداع (۱۰ق) سوار بر شتر اعلان کرد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به او ماموریت داده تا مردم را از روزه گرفتن در ایام تَشْریق (سه روز در پی عید قربان) باز دارد و بگوید که این روزها هنگام خوردن و آشامیدن است. ۹ - وفاتبیشتر سیره‌نویسان وفات او را پیش از رحلت پیامبر اکرم (۱۰ق) و مدت عمر وی را حدود ۱۰۰ سال گزارش کرده‌اند. ۱۰ - فرزندانبدیل فرزندانی داشت که شماری از ایشان از یاران نزدیک امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) بودند و دو یا سه تن از آنان در نبرد صفین در رکاب ایشان به شهادت رسیدند. رافع بن بدیل که پیش از پدرش اسلام آورد، در فاجعه بئر مَعُونَه (۴ق) به شهادت رسید. عبدالله بن بدیل از صحابه بود و در فتح مکه و غزوه حنین شرکت داشت. بر پایه نوشته بلاذری، او از سوی خلیفه دوم ماموریت فتح اصفهان را یافت. نیز وی همدان و اصفهان را در روزگار عمر فتح کرد. عبدالله در نبرد جمل از فرماندهان امیر مؤمنان بود. [۵۵]
ابن شهرآشوب، رشیدالدین، مناقب، ج۲، ص۳۵۲.
وی در نبرد صفین به شهادت رسید. فرزند دیگر بدیل، عبدالرحمن، نیز از نخستین شهیدان صفین بود. آورده‌اند که پسر دیگر بدیل، ابوعمرو، نیز در قیام بر ضدّ عثمان نقش داشته است. حبیب بن بدیل نیز از راویان حدیث غدیر است. ۱۱ - نقش فرزندانشاید به سبب نقش فرزندان بدیل در نبرد صفین و نیز انتساب افرادی همچون ابوالفتوح رازی مفسر و دعبل خزاعی شاعر اهل بیت: به خاندان بدیل، برخی خاندان بدیل را شیعه قلمداد کرده‌اند. بدیل از راویان حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و کسانی چون پسرش سلمه و نیز حبیبه دختر شُرَیْق، از او روایت کرده‌اند. ۱۲ - منابع(۱) الاستیعاب، ابن عبدالبر (م،۴۶۳ق)، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق. (۲) اسد الغابه، ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م،۶۳۰ق)، بیروت، دار الکتاب العربی. (۳) الاصابه، ابن حجر العسقلانی (م،۸۵۲ق)، به کوشش علی محمد و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق. (۴) اعیان الشیعه، سید محسن الامین (م،۱۳۷۱ق)، به کوشش حسن الامین، بیروت، دار التعارف. (۵) البحر المحیط، ابوحیان الاندلسی (م،۷۵۴ق)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۲ق. (۶) تاریخ الیعقوبی، احمد بن یعقوب (م،۲۹۲ق)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق. (۷) تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)، القرطبی (م،۶۷۱ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق. (۸) جمهرة انساب العرب، ابن حزم (م،۴۵۶ق)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق. (۹) دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر حداد عادل و دیگران، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۷۸ش. (۱۰) رجال الطوسی، الطوسی (م،۴۶۰ق)، به کوشش قیومی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۵ق. (۱۱) روض الجنان، ابوالفتوح رازی (م،۵۵۴ق)، به کوشش یاحقی و ناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ش. (۱۲) السیرة النبویه، ابن هشام (م،۲۱۳/۲۱۸ق)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه. (۱۳) صبح الاعشی، احمد بن علی القلقشندی (م،۸۲۱ق)، مصر، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، ۱۳۸۳ق. (۱۴) الطبقات الکبری، ابن سعد (م،۲۳۰ق)، بیروت، دار صادر. (۱۵) الغدیر، الامینی (م،۱۳۹۰ق)، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۶ش. (۱۶) فتوح البلدان، البلاذری (م،۲۷۹ق)، به کوشش صلاح الدین، قاهره، النهضة المصریه، ۱۹۵۶م. (۱۷) قاموس الرجال، محمدتقی شوشتری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۸ق. (۱۸) قرب الاسناد، الحمیری (م. قرن۳ق)، قم، آل البیت:، ۱۴۱۳ق. (۱۹) الکشاف، الزمخشری (م،۵۳۸ق)، قم، بلاغت، ۱۴۱۵ق. (۲۰) المستدرک علی الصحیحین، الحاکم النیشابوری (م،۴۰۵ق)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق. (۲۱) معجم رجال الحدیثف الخوئی (م،۱۴۱۳ق)، بیروت، ۱۴۰۹ق. (۲۲) المغازی، الواقدی (م،۲۰۷ق)، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ق. (۲۳) من لا یحضره الفقیه، الصدوق (م،۳۸۱ق)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۴ق. (۲۴) مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهرآشوب (م،۵۸۸ق)، به کوشش گروهی از اساتید، نجف، المکتبة الحیدریه، ۱۳۷۶ق. ۱۳ - پانویس۱۴ - منبع• دانشنامه حج و حرمین شریفین، برگرفته از مقاله «بُدَیل بن وَرقاء»، تاریخ بازیابی۱۴۰۰/۰۵/۰۲. |