باقر قاضی‌زاده تبریزی اصفهانیمیرزاباقر تبریزی معروف به «قاضی‌زاده عباس‌آباد» عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران اواخر عهد صفویه در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزاباقر تبریزی معروف به «قاضی‌زاده عباس‌آباد» عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران اواخر عهد صفویّه. او نوه قاضی زین‌العابدین تبریزی است. در محلّه عباس آباد اصفهان ساکن بود. وی نزد ملامحمدباقر محقّق سبزواری، آقاحسین خوانساری و قوام‌الدین طهرانی رازی به تحصیل پرداخت و در معقول و منقول صاحب مهارت گردید و به تدریس در مدرسه قطبیه مشغول شد. او در بین تبریزیان عباس‌آباد اعتبار و احترام بسیار داشت و تقسیم گندم و گوسفند تبارزه با او بود. ۲ - مقام علمیدر بیان مقام علمی او نصرآبادی می‌نویسد: «در تحصیل علوم سعی بسیار نموده، حَقّاً که باقر علوم و جامع کمالات است». و شیخ محمّدعلی حزین می‌آورد: به فضایل ظاهری و باطنی موصوف است. او از دوستان و معاشران میرزا ابوطالب زاهدی لاهیجی بود. فرزند میرزا ابوطالب، شیخ محمّدعلی حزین لاهیجی در کودکی او را درک کرده است. ۳ - وفاتمیرزا باقر قاضی‌زاده در هفتمین دهه از زندگی خود در حدود سال ۱۱۱۰ق یا کمی قبل از آن در اصفهان وفات یافت. ۴ - مهارت در شعرشعر نیکو می‌سرود و نسبت به فضلای معاصر خود با دقایق صناعت شعر آشنایی بیشتری داشت و در نظم اشعار و معما سلیقه‌اش معیار ادباء شمرده می‌شد. این شعر از اوست: فصل گل و موسم بهار است ••••• گلزار به رنگ و بوی بهار است بی تو شب ما تیره روزان ••••• چون چشم سفید گشته تار است [۱]
دیهیم، محمد، تذکره شعرای آذربایجان، ج۲، ص۷۶-۷۴.
[۲]
زمانی‌نژاد، علی‌اکبر و محمدعلی حسینی‌یزدی، رسول علوی، دانشمندان خوانسار، ص۱۱۷.
[۳]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۵۰.
[۴]
حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب، تذکره المعاصرین، ص۱۳۲.
[۵]
حسن‌خان بهادر، سیدمحمدصدیق، تذکره شمع انجمن، ص۱۲۵.
[۶]
سرخوش، محمد‌افضل، کلمات الشعراء، ص۱۰.
[۷]
حسینی سنبهلی، میرحسین‌دوست، تذکره حسینی، ص۷۲.
[۸]
گوپاموی، محمدقدرت‌الله، تذکره نتایج الافکار، ص۱۱۸.
[۹]
آذر، لطفعلی بیگ بن آقاخان بیگدلی، آتشکده آذر، ج۱، ص۱۷۳.
[۱۱]
تربیت، محمدعلی، دانشمندان آذربایجان، ص۶۲-۶۳.
[۱۲]
العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۸۰-۸۱.
[۱۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص۷۳.
۵ - پانویس
۶ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۴. |