امیرقلی اشراقی بروجنی اصفهانیامیرقلی اشراقی بروجنی اصفهانی، از شعرا و ادبای اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیامیرقلی اشراقی بروجنی، شاعر ادیب و از خدمتگزاران صدّیق فرهنگ در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در قصبه بروجن چهارمحال متولّد شده، ادبیّات فارسی و عربی را در مدرسه بختیاری نزد میرسیّد حسن مجدالادباء اصفهانی و شیخ محمّدرفیع نطنزی خواند، و در همان مدرسه، ناظم و معلّم شد. پس از تعطیلی مدرسه، خود مستقلاًّ مدرسه‌ای تاسیس کرد، و پس از تاسیس دبستان دولتی، مدرسه خود را به اداره فرهنگ واگذار کرد، و خود، کارمند رسمی دولتی شد. او سال‌ها نماینده فرهنگ بروجن بوده، و به همّت او چندین باب دبیرستان و دبستان در آن محل ساخته شده است. از سال ۱۳۳۱ به مناسبت اختلافات محلّی به اصفهان آمد، و در دانشسرای پسران مشغول به کار شد. او شاعری است توانا و علاوه بر فضل و سخنوری، خطّ نستعلیق را نیز خوب می‌نویسد. ابیات زیر از اشعار او است: "پرتو دوست چو در آینه دل افتاد ••• روزگار من و دل، آه چه مشکل افتاد" "هرکجا کرد گذر موکبت ای مایه ناز ••• به قفای تو صد قافله دل افتاد". [۱]
مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۷.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۱۱. |