امارات مدحامارات مدح، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و از علائم و نشانه‌های مدح راوی می‌باشد. ۱ - تعریفمراد از "امارات مدح" مجموعه علائم و نشانه‌هایی است که از سوی دانشمندان علوم حدیث در مورد مدح راویان به کار رفته است. این امکان وجود دارد که این علائم از جمله اسباب باشند مانند: "وقوع در سند محکوم به صحت علامه حلی" یعنی هر راویی که درسلسله سندی واقع شد و علامه حکم به صحت آن کرد ممدوح است با این فرض یک ملاک و معیار ممدوح‌بودن وقوع در سندی است که علامه حکم به صحت آن کرده است. و امکان آن است که این علائم از الفاظ و عبارات باشد مانند: "ثقه" و "بصیر بالحدیث" که اگر راویی از سوی دانشمندان علوم حدیث با این الفاظ و عبارات وصف شد ممدوح شمرده می‌شود. ۲ - فائده بحثفایده این بحث این است که به وسیله این اسباب و الفاظ و عبارات می‌توان به عدالت، وثاقت و حسن راوی پی برد. از این اصطلاح به «امارات قوت»، «امارات حسن» و «امارات جلالت» نیز تعبیر می‌شود. [۳]
نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۶۱.
[۴]
نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۶۸.
[۵]
مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه، ج۶، ص۱۷۴-۱۷۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «امارات مدح»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۵/۲۸. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی | امارات مدح و ذم
|