اقتضای فعلیاقتضای فعلی به فعلیت داشتن دلالت چیزی بر چیزی اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفاقتضای فعلی، مقابل اقتضای شانی بوده و به این معنا است که دلالت چیزی بر چیزی فعلیت داشته باشد و متوقف بر قرینه یا عدم مانع نباشد. برای مثال، « میرزا حبیب الله رشتی (رحمه الله)» در کتاب « بدایع الافکار » مصداق اقتضای فعلی را دلالت لفظ بر معنا، بنا بر مبنای وضعی بودن علاقه بین لفظ و معنا» دانسته است. ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۳، برگرفته از مقاله «اقتضای فعلی». رده‌های این صفحه : اقتضاء
|