اسماعیل‌خان ثاقب بن نصراللّه لاوی سمیرمی اصفهانیاسماعیلخان ثاقب بن نصراللّه لاوی سمیرمی اصفهانی، از شعرا و ادبای اصفهان در قرن سیزده هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا اسماعیل خان متخلّص به «ثاقب» و ملقّب به «تاج الشّعراء» فرزند میرزا نصراللّه لاوی سمیرمی متخلّص به «شهاب» و ملقّب به «تاج الشّعراء» بن ملاّمحمّد بن ملک احمد، شاعر و ادیب دانشمند، در سال ۱۲۸۵ق متولّد شد، در اصفهان علم و ادب آموخت. در عموم انجمن‌های ادبی، حاضر می‌شد، و در اواخر عمر، از اساتید پیش کسوت انجمن ادبی شیدا در اصفهان به شمار می‌رفت. وی قسمتی از مراثی و مجالس تعزیه دیوان پدرش را در سال ۱۳۱۹ق طبع نموده؛ امّا دیوان اشعار خودش هنوز طبع نگردیده است. ثاقب در ۲۹ محرّم وفات یافت، و در یکی از اتاق‌های تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون شد. اخیرا اتاق‌های این تکیه را خراب کرده‌اند. این شعر از او است: "با جلوه بالای تو سرو چمنی را•••سر از پی دعوی دگر افراختنی نیست". [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۸۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۸۴. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان | ادیبان اصفهان سده سیزدهم(قمری) | ادیبان ایران | ادیبان ایران | شاعران اصفهان | شاعران اصفهان سده سیزدهم(قمری) | شاعران ایران | شاعران ایران سده سیزدهم(قمری) | شاعران سده سیزدهم(قمری)
|