زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

اسحاق رضایی





اسحاق‌ رضایی، از روحانیون مبارز شیعه افغانستان در قرن چهاردهم هجری است.


۱ - معرفی اجمالی



وی در ۱۳۳۰ ش متولد شد و تحصیلات مقدماتی و قسمتی از منطق و اصول فقه را در افغانستان فراگرفت. در ۱۳۴۹ روانه نجف اشرف شد و سه سال در حوزه علمیه نجف مقیم بود. سپس راهی حوزه علمیه قم گردید و به تحصیلات خود ادامه داد. در این شهر با شهید «ضامن علی واحدی» آشنا شد و آن دو مدتی هم مباحثه و هم حجره بودند. آنان در کنار دروس رسمی، یک دوره آثار نویسندگان بزرگ و انقلابی معاصر را مطالعه نمودند و سپس فعالیت‌های سیاسی و کارهای تشکیلاتی خویش را در قم آغاز کردند.

۲ - فعالیت‌های سیاسی نظامی



اسحاق رضایی در جریان کار تشکیلاتی در اواخر۱۳۵۴ به پاکستان رفت و پس از انجام مأموریت، به هنگام بازگشت به قم، تعدادی از آثار و اعلامیه‌های امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) و سایر کتاب های نایاب و ممنوعه را هوشیارانه و با تحمل رنج بسیار وارد ایران کرد؛ ولی در راه اصفهان– قم کتاب‌ها و اعلامیه‌ها به دست پلیس افتاد و خودش دستگیر شد. رضایی دو ماه تحت شکنجه‌های ساواک شاه قرار داشت و پس از مقاومت بسیار، در ۱۳۵۵ از ایران اخراج و تحویل پلیس پاکستان گردید. وی سپس به افغانستان رفت و چندی بعد در ادامه فعالیت‌هایش به پاکستان رفت، ‌ولی مجدداً دستگیر شد و مدتی به زندان افتاد. پس از آزادی به کابل بازگشت و به آموزش‌های عقیدتی و فرهنگی دانشجویان پرداخت.
پس از وقوع کودتای مارکسیستی در ۱۳۵۷، رضایی و همفکرانش تصمیم گرفتند علاوه بر فعالیت فرهنگی، دست به قیام مسلحانه نیز بزنند. رضایی پس از دستگیری برخی یارانش، به قصد زمینه‌سازی قیام عمومی به روستاها شتافت و مسئول روابط کل جبهه‌ها شد. در اوایل ۱۳۵۸ برای آموزش نظامی به ایران آمد و پس از گذراندن یک دوره آموزش نظامی به افغانستان بازگشت و بارها در ترور اعضای احزاب مارکسیستی خلق و پرچم، و نیز مستشاران روسی شرکت مستقیم داشت. وی در اجرای این عملیات‌ها پس از تحقیق و اطمینان یافتن از وابستگی آنان به حزب کمونیست، اقدام به ترور می کرد.

۳ - نحوه شهادت



رضایی در ۱۳۵۹ در یکی از خیابان های کابل دستگیر شد و مدت ها تحت شدیدترین شکنجه قرار گرفت و هنگامی که د رحال انتقال از زندانی به زندان دیگر بود، با مضروب نمودن پلیس همراهش، از اتومبیل ویژه حمل زندانیان گریخت اما مجدداً دستگیر و به زندان افکنده شد و سرانجام پس از ماه‌ها شکنجه، همراه با دو همرزمش (واحدی و امینی) و چند تن دیگر در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ تیرباران شد و به شهادت رسید.
[۱] شفایی، حسین، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ص۱۸۹-۱۹۶.
[۲] ناصری‌داودی، عبدالمجید، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج۲، ص۱۲۲-۱۲۴.


۴ - پانویس


 
۱. شفایی، حسین، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ص۱۸۹-۱۹۶.
۲. ناصری‌داودی، عبدالمجید، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج۲، ص۱۲۲-۱۲۴.


۵ - منبع


دانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ اسلام، فرهنگنامه علمای مجاهد، برگرفته از مقاله «اسحاق رضایی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.