استعمال افهامی تصدیقیاستعمال افهامی تصدیقی استعمال لفظ به قصد فهماندن نسبت تامه است. ۱ - فروض متصوردر مواردی که استعمال، افهامی است و متکلم قصد دارد از معنای موجود در نفس الامر ، اخبار نماید و آن را به مخاطب بفهماند، اگر معنایی که در نظر متکلم است ربطی و غیر مستقل باشد، دو فرض متصور است: ۱. در صورتی که معنای ربطی، از نوع معانی حروف یا از نوع نسب اضافی ناقصه باشد، استعمال افهامی، تصوری است؛ ۲. در صورتی که معنای ربطی، از نوع نسبت تامه ، مانند: نسبت تامه میان فاعل و فعل یا نسبت تامه میان مبتدا و خبر ، باشد که هیئت جمله بر این معنای ربطی دلالت می‌کند، به آن استعمال افهامی تصدیقی می‌گویند. ۲ - تعریفبنابراین، استعمال افهام تصدیقی به استعمالی گفته می‌شود که متکلم در آن، قصد افهام نسبت تامه را به شنونده دارد تا او به آن پی برده و وقوع آن را تصدیق نماید ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله «استعمال افهامی تصدیقی». رده‌های این صفحه : استعمال افهامی
|