زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استصحاب منجز





استصحاب منجِّز به استصحاب مفیدِ تنجّز تکلیف بر مکلَّف اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



استحصاب منجز، استصحابی است که نتیجه اجرای آن، تنجز و قطعی شدن تکلیف مشکوک بر مکلف می‌باشد.

۲ - اصل منجز



اصل منجز اصلی است که اجرای آن سبب تنجز و قطعی شدن تکلیف بر مکلف می‌گردد؛ یعنی تکلیف به صورت قطعی متوجه او شده و برای او فعلیت می‌یابد، به گونه‌ای که دیگر عذری برای ترک آن ندارد؛ به بیان دیگر، انجام آن باعث ثواب و ترک آن باعث عقاب می‌گردد؛ برای مثال، کسی که نمی‌داند برای نماز وضو گرفته است یا نه، با استصحاب عدم وضو، گرفتن وضو بر او منجز می‌گردد.

۳ - پانویس


 
۱. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۳۶۱.    
۲. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص۱۶۸ - ۱۶۹.    


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۰، برگرفته از مقاله «استصحاب منجِّز».    


رده‌های این صفحه : استصحاب




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.