زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استحباب (قرآن)





استحباب از احکام پنج گانه فقهی به معنای طلب غیر حتمی و غیر جازم می‌باشد که فاعل آن قابل مدح بوده و تارک آن سزاوار کیفر نیست.


۱ - واژه‌های مترادف



در این مدخل از واژه‌های «تطوع» و «نفل» استفاده شده است. گفتنی است، استحباب مواردی همانند انفاق و... که از صیغه‌های امر یا غیر آن فهمیده می‌شود در ذیل مدخل‌های خود بیان خواهد شد.

۲ - پانویس


 
۱. سیزواری، محمدباقر، کفایة الاحکام، ج۱، ص۱۳۳.    


۳ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۱۳، برگرفته از مقاله «استحباب».    


رده‌های این صفحه : استحباب | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.