ابوالحسن احمد بن میثم میثمی طلحی کوفیابوالحسن (ابوالحسین) احمد بن میثم طلحی کوفی (م قرن سوم هجری)، از فقهای مورد اعتماد امامیه در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن (ابوالحسین) احمد بن میثم بن ابی‌نعیم فضل بن دکین میثمی طلحی کوفی، اهل کوفه و از فقهای مورد اعتماد امامیه در این شهر بود و لقب طلحی او از آن روست که از موالی خاندان طلحة بن عبیدالله تیمی به شمار می‌رفت. زمانی که جدش فضل بن دکین (م ۲۱۹ هـ) کوچید و در محله رملیه ساکن شد، احمد همراه جدش بود و ماجرای تدریس او را گزارش می‌کند، بنابراین ولادت او مدت‌ها پیش از سفر جدش بوده و در آن زمان قضایا را دیده و روایت کرده است. به ویژه اینکه فضل پس از این سفر، مجدداً به کوفه بازگشت و در کوفه مرد و اینکه میثم پدر احمد پیش از فضل بن دکین مرده بود. ۲ - مشایخ و راویاناحمد میثمی از جدش فضل، یحیی بن عبدالحمید حمانی، ابوجناده سلولی، ابراهیم بن یوسف طحّان، احمد بن مبارک، اسماعیل بن عثمان، محمد بن عاصم و علی بن قادم (م۲۱۳ هـ) روایت کرده و ابوالعباس ابن عقده (م۳۳۳ هـ)، احمد بن اعرابی و طبرانی از او روایت کرده‌اند. ۳ - آثارتالیفات احمد عبارت‌اند از: المعجز کتاب الملاحم، کتاب الدلائل، کتاب المتعه، کتاب النوادر، کتاب الشعراء و البیع که حمید بن زیاد (م۳۱۰ هـ) آنها را روایت کرده است. به گفته شیخ طوسی، این کتاب‌ها از اصول شیعه به شمار می‌روند. ۴ - تاریخ وفاتتاریخ درگذشت میثمی در دست نیست، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، وفات او در قرن سوم تخمین زده می‌شود. ۵ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۲۴]
قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۱۷۰.
۶ - پانویس۷ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۶، برگرفته از مقاله «ابوالحسن احمد بن میثم میثمی». |