اجتهاد در عصر تابعیناجتهاد در عصر تابعین به چگونگی اجتهاد و میزان بهره گیری از آن در زمان تابعان اطلاق می‌شود. ۱ - پیدایش اجتهاد به رأیپس از رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قاریان و عالمان در برابر مسائل تازه‌ای قرار گرفتند که می‌بایست به آن‌ها پاسخی داده می‌شد. برخی با نادیده گرفتن سفارش پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پیروی از عترت ، تنها به کتاب خدا و سنت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اکتفا کرده و در رویارویی با مسائل مستحدثه ، به ناچار با عالمان دیگر مشورت نموده و با اتفاق نظر، حکمی را بیان می‌کردند، و یا این‌که هر کدام از راه رأی و تفکر شخصی، حکمی را تشریع می‌نمودند. در زمان تابعین با بیش‌تر شدن مسایل نوپیدا و منزوی شدن ائمه اطهار (علیهم‌السلام) زمینه اجتهاد به رأی بیش از پیش آماده گشت. [۲]
ادوار اجتهاد، جناتی، محمد ابراهیم،ص۱۵۴.
[۳]
الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد،ص۳۱.
۲ - عناوین مرتبطاجتهاد در عصر ائمه اجتهاد در عصر صحابه ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی،ص۷۳، برگرفته از مقاله «اجتهاد در عصر تابعین». رده‌های این صفحه : اجتهاد(عام)
|