اجازه به مجاز فیه مجهولاجازه به مجاز فیه مجهول، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اجازه‌ای که در آن مورد اجازه، مجهول است، گفته می‌شود. ۱ - تعریفاجازه دارای اقسامی است یکی از اقسام آن این است که «مجاز فیه» یعنی مورد اجازه مجهول باشد مانند این که استاد حدیث به شخص معینی اجازه نقل حدیث بدهد ولی مورد اجازه مجهول باشد مثلاً بگوید: به تو اجازه نقل حدیث از فلان کتابم دادم و چند کتاب به این نام داشته باشد. ۲ - دیدگاه رجال حدیثعدهای از اندیشمندان علوم حدیث به بطلان این نوع اجازه تصریح کرده‌اند چون چنین اجازه‌ای فایده‌ای بر آن مترتب نیست مگر این که کلام استاد حدیث همراه قرینه‌ای باشد که مراد وی را مشخص کند. [۲]
علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۸.
۳ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی. • علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه. • سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث. • مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه. ۴ - پانویس
۵ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به مجاز فیه مجهول»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
|