ابوالقاسم غانم بن محمد اصفهانیابوالقاسم بن ابوالعلاء، شاعر ادیب و دانشمند قرن چهارم هجری در اصفهان است. ۱ - معرفی اجمالیابوالقاسم غانم بن محمّد بن ابوالعلاء اصفهانی، شاعر ادیب و دانشمند قرن چهارم هجری است. وی معاصر صاحب بن عبّاد بوده است، خود می‌گوید: پس از مرگ صاحب، در عالم رؤیا دیدم که گوینده‌ای مرا مخاطب و معاتب ساخته که: «چرا برای صاحب، مرثیه‌ای نگفتی؟». گفتم: «وی آن قدر محاسن دارد که ندانم کدام یک را بگویم، و می‌ترسم که درباره او کوتاهی کنم». گوینده گفت: «مصرع اوّل را من می‌گویم، مصرع دوم را تو بگو: » گفت: ثوی الجود و الکافی معا فی حفیرهٍ گفتم: لیانس کُلٌّ منهما باخیه گفت: اصطحبا حبیین ثم تعانقا گفتم: ضجیعین فی لحداً بباب درّیه گفت: اذ ارتحل الثّاوون عن مستقرّهم گفتم: اقاما الی یوم القیامه فیه در وصف زرن‌رود (زاینده رود) نیز سروده است: "تجّر علی الامصار ذیل یجبّر و اعجاب معتزّ علیهنّ معتد". [۲]
آوی، حسین بن محمد، ترجمه محاسن اصفهان، ص۵.
[۳]
آوی، حسین بن محمد، ترجمه محاسن اصفهان، ص۳۱.
[۴]
آوی، حسین بن محمد، ترجمه محاسن اصفهان، ص۵۴.
[۵]
آوی، حسین بن محمد، ترجمه محاسن اصفهان، ص۱۰۸.
[۶]
آوی، حسین بن محمد، ترجمه محاسن اصفهان، ص۱۱۰-۱۱۱.
[۸]
یافعی، عبدالله ابن اسعد، مرآة الجنان، ج۲، ص۴۲۴.
[۹]
همایی، جلال‌الدین، تاریخ اصفهان، ص۹۸.
[۱۰]
همایی، جلال‌الدین، تاریخ اصفهان، ص۱۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۲۹. |