ابوالقاسم بن محمدجعفر انصاری اصفهانیمیرزا ابوالقاسم انصاری، از علما و فضلای قرن چهارده هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا ابوالقاسم انصاری فرزند شیخ محمّدجعفر بن مرتضی بن محمّدحسن بن منصور (برادر شیخ مرتضی انصاری مرجع عالی‌قدر شیعه) از علماء و فضلای محقّق و عالی‌قدر معاصر در سال ۱۳۵۰ق متولّد شد. پس از فراغت از تحصیلات ابتدایی، نزد پدر دانشمندش مشغول تحصیل شد. پس از وفات پدر، نزد عمویش شیخ علی انصاری و برادرانش شیخ مرتضی انصاری و میرزا ابوالحسن، سطوح را به اتمام رساند. دروس عالی را نیز نزد پسرعموی پدرش شیخ منصور سبط‌الشّیخ و پسرعمّه‌اش سیّداسداللّه نبوی آغاز کرد. در سال ۱۳۸۱ق به نجف اشرف عزیمت نمود، و از درس آیات عظام، شیخ حسین حلّی، سیّدعلی طباطبایی تبریزی و سیّدمحمود شاهرودی بهره گرفت. پس از فراغت از تحصیل در اصفهان سکونت نمود، و به اقامه جماعت، تدریس و تالیف پرداخت. ایشان از این افراد، اجازه روایت یا اجتهاد و یا هر دو را دارد: سیّداسداللّه نبوی، سیّد احمد خوانساری، شیخ آقابزرگ تهرانی، سیّدعلی طباطبایی تبریزی، شیخ منصور سبط الشّیخ انصاری، سیّدمحمود شاهرودی. ۲ - آثار و تالیفاتوی تالیفات متعدّدی رابه رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است: ۱. تلخیص رساله تعارض صاحب عروه؛ ۲. شرح تبصره علاّمه؛ ۳. کواشف الجلیّه عن مطالب شرح اللمعه الدّمشقیّه؛ ۴. وسیله الرّحال من احوال الرّجال. [۱]
اصفهانی غروی، محمدحسین، کتاب الدّرایه فی شرح الکفایه، مقدّمه، ص۶۴-۶۸.
[۲]
یادداشت‌های آقای رحیم قاسمی.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۳۴. |