ابوالحسن بن محمدحسین فروغی اصفهانیابوالحسن بن محمدحسین فروغی اصفهانی، از شعرا و ادبای اصفهانی‌الاصل قرن چهارده هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا ابوالحسن فروغی فرزند میرزا محمّدحسین ذکاء الملک بن آقا محمّدمهدی ارباب اصفهانی بن محمّدرضا، شاعر و ادیب دانشمند. وی در سال ۱۳۰۱ق در تهران متولّد گردیده، و تحصیلات قدیم و جدید خود را در تهران به پایان رسانیده است. مدّتی در دارالمعلّمین عالی به تدریس تاریخ و جغرافیا مشغول بود. زمانی هم نمایندگی دولت ایران در سوییس و جامعه ملل را داشته، و در کنگره مستشرقین و خارکف نیز شرکت نموده است. وی عضو فرهنگستان ایران بوده، و مجلّه فروغ تربیت را انتشار داده، و یک سال نیز سرپرستی مجلّه تعلیم و تربیت را بر عهده داشته است. او سرانجام در شب ۱۲ شعبان سال ۱۳۷۹ق در تهران وفات یافت. این شعر از او است: "من از این متاع دنیا به جوی نظر ندارم ••• درِ سروری نکوبم، سر درد سر ندارم" "تو و کوشش زیادت، من و عزلت و قناعت ••• که تو دردسر پسندی و من این هنر ندارم". [۱]
مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۵۷.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۴۹-۱۵۰.
[۳]
برقعی، محمدباقر، سخنوران معاصر، ج۲، ص۲۱۷.
۲ - آثار و تالیفاتکتب زیر از او است: ۱. اوراق مشوّش؛ ۲. تاریخ ادبیّات ایران، به اتّفاق برادرش محمّدعلی فروغی؛ ۳. سرمایه سعادت؛ ۴. شرح حال آقاشیخ‌هادی نجم آبادی که در مقدّمه تحریر العقلا به چاپ رسیده است؛ ۵. شیدوس و ناهید؛ ۶. کتابی به فرانسه در موضوع عقاید فلسفی؛ ۷. تاریخ عالم. ۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۵۴. |