ابن‌قضیب‌البان محمد حجازی بن عبدالقادر حلبیمحمد فرزند عبدالقادر، معروف به محمد حجازی، فقیه حنفی، یکی از شخصیت‌های ابن‌قضیب‌البان می‌باشد؛ اِبْن‌ِ‌قَضیب‌ُ‌الْبان، نام ۳ تن از مشاهیر خاندانی در شهر حلب (سده ۱۱ق، ص۱۷م) است. ۱ - معرفی اجمالیمحمد (حجازی) (۱۰۰۱ - صفر ۱۰۶۹ق/۱۵۹۳- اکتبر - نوامبر ۱۶۵۸م)، فقیه حنفی، فرزند عبدالقادر که در نخستین سال مجاورت پدرش در مکه مکرمه به دنیا آمد و به همین سبب او را حجازی نامیدند. ۴۰ ساله بود که پدرش درگذشت و او بر جایش نشست و نقابت اشراف حلب را برای مدتی به عهده گرفت. پس از آن قاضی مادام‌العمر اریحا و امام جماعت بیت‌المقدس (مسجدالاقصی) شد و در زمره اعیان حلب درآمد. حجازی مردی بلند همت و گشاده دست بود. با آنکه به مقام ارجمند پدر خویش تکیه زد، اما در علم و کمال به پای وی نمی‌رسید. ۲ - تسلط بر سه زبان و شعربه گفته محبی وی به زبان‌های عربی و فارسی و ترکی به شیوایی سخن می‌گفت. او شعر نیز می‌سرود. محبی ابیاتی چند از دو قصیده وی در مدح قاضی‌حلب و قطعه‌ای درباره می برگزیده و نقل کرده است. ۳ - پانویس۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌قضیب البان»،ج۴، ص۱۶۴۶. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی
|