ابن‌زهر ابوبکر محمد بن مروانابوبکر محمد بن مروان بن زهر ایادی، محدث، فقیه مالکی، یکی از شخصیت‌های ابن‌زهر می‌باشد؛ اِبْن‌زُهْر، لقب افراد خاندانی منسوب به اِیاد بن مَعَدّ بن عدنان که در سده‌های ۴ تا ۷ق/۱۰ تا ۱۳م، فقیهان، پزشکان، ادیبان و وزیرانی نامدار از آن برخاستند. ۱ - معرفی اجمالیابوبکر محمد بن مروان بن زهر ایادی (۳۳۸-۴۲۲ق/ ۹۴۹-۱۰۳۱م)، محدث، فقیه مالکی و وزیر در اشبیلیه بود. ۲ - اساتیدوی در قرطبه از ابوبکر محمد بن معاویه قرشی اموی، ابوابراهیم اسحاق بن ابراهیم، ابوبکر بن زرب، ابوعلی قالی بغدادی و دیگران روایت شنید و نقل کرد. دیگر شیوخ وی را قاضی عیاض و ذهبی نام برده‌اند. ۳ - شاگردانکسانی چون ابوالمظفر ابن‌سلمه طلیطلی، حاتم بن محمد، ابوعبدالله محمد بن حصار خولانی، ابن‌فرات بطلیوسی و جمعی دیگر از وی روایت کرده‌اند. ۴ - سرانجامابنزهر به هنگام قیام ابوالقاسم بن عباد در اشبیلیه بر جان خود بیمناک شد و به طلیطله رفت و مدتی در آن‌جا به تدریس فقه مشغول شد. پس از آن به حدود شرقی اندلس رفت و در ۸۶ سالگی در شهر طلبیره درگذشت. پس از مهاجرت وی از اشبیلیه بنوعباد اموال او را تصرف کردند. ۵ - آثاردر منابع تنها یک اثر با عنوان فهرسه به وی نسبت داده‌اند. [۷]
ابن‌خیر، محمد، فهرسه، به کوشش فرانسیسکو کودرا، سرقسطه، ۱۸۹۳م.
۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌زهر»، ج۳، ص۱۲۷۵. |