طوبی
طوبی مؤنّث اطیب به معناى پاکیزه، اسم درختى است در بهشت که ریشه آن در خانه رسول خدا صلى الله علیه و آله است.
در اینجا طوبی به معناى درخت بهشتى مورد نظر است و واژه «طوبی» یک بار در قرآن آمده است:
«اَلَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّلِحتِ طوبى لَهُم...». (سوره رعد(۱۳)/۲۹)
با توجه به آیه کریمه، این نکات بدست می آید:
- ایمان و عمل صالح، مایه بهره مندى از درخت طوبى در بهشت است.
- بهشتیان، بهره مند از درخت طوبى در بهشت هستند.
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صص ۲۳۲-۲۳۱.
رده: