تحیّات

«تحیات» از ذکرهاى مستحب در تشهّد پیش از سلام نماز است که بعد از شهادتین گفته مى‌شود.

در روایتى از امام صادق علیه السّلام در تشهّد آخر نماز، ذکرى که به «تحیات» معروف مى‌باشد بدین صورت آمده است: «التَّحِیاتُ لِلَّهِ وَالصَّلَواتُ الطّاهِراتُ الطَّیباتُ الزّاکیاتُ الغَادِیاتُ الرّائِحاتُ السّابِغاتُ النّاعِماتُ لِلَّهِ، ما طاب و صلح و خلص و زکی فللّه، أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له، و أشهد أنّ محمداً عبده و رسوله، أرسله بالهدى و دین الحق، بشیراً و نذیراً بین یدی الساعة، أشهد أنّ الله نعمَ الربّ، و أنّ محمداً نعمَ الرسول».

پانویس

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۳۸۶.
• مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج۵، ص۶.