ولید بن عتبه
ولیدبن عتبة بن ابی سفیان (نوه ابوسفیان و برادرزاده معاویه) از امرا و والیان اموی. پدرش عتبه، برادر معاویه، مرد سخنوری بود که در دستگاه بنی امیه، نقش موثری داشت و از هواداران آنها بود.
ولید بن عتبه والى مدينه هنگام مرگ معاويه بود. يزيد نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاويه، از او خواست كه از امام حسين علیه السلام بيعت بگيرد و اگر نپذيرفت، گردنش را بزند.
بيعت گرفتن از حسين علیه السلام براى وليد دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار كند. اما با مشورتى كه با «مروان حكم» انجام داد، مروان موضع متزلزل وليد را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحريك كرد كه شبانه امام را به دارالاماره احضار كند.
سیدالشهدا علیه السلام شبانه به دارالاماره رفت. گفتگوهايى ميان امام و والى مدينه (وليد) انجام گرفت و امام، بدون بيعت از آنجا خارج شد.
به نقل تاریخ زمانی که ولید فرماندار مدینه بود امام حسین بن علی علیه السلام با او اختلاف پیدا کرد. حضرت برای آشنا کردن دیگران به احقاق حق خود و شکستن پایه های ظلم به او فرمود: اگر بر من اجحاف کنی به خدا سوگند در مسجد رسول خدا می ایستم و مردم را به آن پیمانی که پدران و نیاکان آنها بنیان گذاران آن بودند (اشاره به پیمان فضول) دعوت می کنم و .... که در نتیجه، ولید از جریان و سخنان حضرت وحشت کرد و دست از اجحاف برداشت. ولید بر اثر بیماری طاعون درگذشت.
پانویس
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ عاشورا به نقل از حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 2، ص 250.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.