ولادت حضرت ابراهیم علیه السلام

حضرت ابراهیم علیه‌السلام پسر تارخ از نوادگان حضرت نوح علیه السلام است که بر طبق روایات، ۳۰۰۰ سال پس از آفرینش حضرت آدم علیه السلام، یا ۱۲۶۳ سال پس از حضرت نوح علیه السلام به دنیا آمد.

تولد حضرت ابراهیم خلیل الرحمن در عصر حکومت نمرود بن کنعان، در سرزمین "بابِل" بود. نمرود ـ بر اساس پیشگویی کاهنان و ستاره شناسان که از به دنیا آمدن کودکی که تاج و تخت او را در هم می‌کوبد، خبر داده بودند ـ دستور داده بود از زنان باردار مراقبت بسیار به عمل آید و هر نوزادی را که به دنیا می‌آید، به قتل رسانند. از این رو مادر حضرت ابراهیم، امیله، به هنگام درد زایمان رو به صحرا نهاد و فرزند خود، ابراهیم را در غاری در بالای کوهی به دنیا آورد و تا سال‌ها او را در همان مکان مخفی نگه داشت.

درباره روز تولد حضرت ابراهیم علیه السلام چند روایت نقل گردیده است؛ بنا به روایتی از امام رضا علیه السلام، در شب ۲۵ ذی القعده، دو پیامبر بزرگ الهی، یعنی حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام دیده به جهان گشودند.

اما در روایتی که سید بن طاووس به نقل از شیخ صدوق و شیخ طوسی از امام موسی‌کاظم علیه‌السلام، در الاقبال آورده است، حضرت ابراهیم علیه‌السلام در نخستین روز ذی الحجه دیده به جهان گشوده و در همین روز، خداوند سبحان وی را به دوستی خلیل خویش برگزید.

در تأیید همین قول، در روایتی آمده است که: ابراهیم خلیل‌الرحمن علیه‌السلام در نخستین روز ذی الحجه دیده به جهان گشود، پس هر کس این روز را روزه بگیرد، کفاره شصت سال او خواهد شد.

شایان ذکر است، که حضرت ابراهیم علیه‌السلام پدر ارجمند حضرت اسماعیل و حضرت اسحاق علیهماالسلام می‌باشد. بر این اساس تمامی ادیان توحیدی معروف اسلام، مسیحیت، یهود و صابئین، به آن پیامبر عظیم الهی منتهی می‌گردد.

پانویس

منابع

• مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.

منابع بیشتر:

• وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۱ ذی‌الحجه.