وفات پدر پیامبر اسلام (ص)
«عبدالله» پدر رسول خدا در بيست و پنج سالگى در مدينه نزد دائى‌هاى پدرش طايفه «بنى النجار» در خانه‌اى معروف به «دارالنابغه» وفات كرد.
به قول مشهور وفات وى پيش از ميلاد رسول خدا روى داد، اما يعقوبى همين قول مشهور را خلاف اجماع گفته و به موجب روايتى از «جعفر بن محمد» عليهماالسلام، وفات او را دو ماه پس از ولادت رسول خدا دانسته. و سپس قول يك سال پس از ميلاد را هم از كسانى نقل كرده است: قول 28 ماه پس از ميلاد و قول هفت ماه پس از ميلاد هم نقل شده است.
علت وفات عبدالله را در مدينه چنين نوشته اند كه: براى تجارت با كاروان قريش رهسپار شام شد و در بازگشتن از شام در اثر بيمارى، در مدينه در ميان «بنى عدى بن النجار» توقف كرد، يك ماه بسترى بود و چون كاروان قريش به مكه رفتند و «عبدالمطلب» از حال وى جويا شد، بزرگترين فرزند خود حارث را نزد وى به مدينه فرستاد، اما هنگامى «حارث» به مدينه رسيد كه «عبدالله» وفات كرده بود.
به قول واقدى: از «عبدالله» كنيزى به نام «أم ايمن» و پنج شتر و يك گله گوسفند، و به قول ابن اثير: شمشيرى كهن و پولى نيز به جاى ماند كه رسول خدا آن ها را ارث برد.
پانویس
- ↑ و نيز در همان دار نابغه جعدى دفن شد. (الكامل)
- ↑ كلينى نيز همين قول را اختيار كرده است. (ر.ك: اصول كافى، ج 1، ص 439)
- ↑ اسدالغابة، ج 1، ص 13، و بحارالانوار، ج 15، ص 125، به علاوه مسعودى قول يك ماه پس از ميلاد و سال دوم ميلاد را نيز نقل كرده است. (التنبيه والاشراف، ص 196)
- ↑ ر.ك: بحار، ج 15، ص 125، اسدالغابة، ج 1، ص 14.
منابع
- محمدابراهیم آیتی، تاريخ پيامبر اسلام.