نماز حضرت رسول صلی الله علیه و آله

سيد بن طاووس به سند معتبر از حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردند از نماز حضرت جعفر طيار؛ حضرت فرمود كه: چرا غافلى از نماز حضرت رسول صلی الله علیه و آله شايد حضرت رسول صلی الله علیه و آله نماز جعفر را نكرده باشد و شايد جعفر نماز آن حضرت را كرده باشد.

راوى عرض كرد: پس تعليم كن آن نماز را به من. حضرت فرمود كه: دو ركعت نماز مى كنى. در هر ركعت سوره حمد يك مرتبه و سوره قدر پانزده مرتبه مى خوانى. پس در ركوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اول و بعد از سر برداشتن و در سجده دوم و بعد از سربرداشتن. در هر يك سوره قدر پانزده مرتبه را مى خوانى. پس تشهد مى خوانى و سلام مى گوئى. و چون فارغ شوى ميان تو و خدا گناهى نمى ماند مگر آن كه آمرزيده شده است و هر حاجت كه بطلبى. رواست و بعد از آن اين دعا را مى خوانى:

لا اِلهَ اِلا اللّهُ رَبُّنا وَ رَبُّ آباَّئِنَا الاَوَّلينَ

معبودى نيست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پيشين ما

لا اِلهَ اِلا اللّهُ اِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ

معبودى نيست جز خدا معبود يگانه و ما تسليم اوئيم

لا اِلهَ اِلا اللّهُ لا نَعْبُدُ اِلاّ اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

معبودى نيست جز خدا و نپرستيم جز او را و دينمان خالص براى او است اگر چه ناخوش دارند مشركان

لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الاَحْزابَ وَحْدَهُ

معبودى نيست جز خداى يگانه يكتاى يكتا كه به وعده اش وفا كرد و بنده اش را يارى نمود و سپاه خويش را عزيز گردانيد و احزاب (دشمن) را به تنهايى نابود ساخت

فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىءٍ قَديرٌ

پس سلطنت خاص او است و ستايش از آن اوست و او است بر هر كارى توانا

اَللّهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

خدايا تويى روشنى بخش آسمان ها و زمين و آن چه در آن ها است پس ستايش خاص تو است

وَ اَنْتَ قَيّامُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

و تويى برپا دارنده آسمان ها و زمين و آن چه در آن ها است پس (باز هم) ستايش خاص تو است

وَ اَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ وَ قَوْلُكَ حَقُّ وَ اِنْجازُكَ حَقُّ وَ الْجَنَّةُ حَقُّ وَ النّارُ حَقُّ

و تو خود حقى و وعده ات حق است و گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است

اَللّهُمَّ لَكَ اَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خاصَمْتُ وَ اِلَيْكَ حاكَمْتُ

خدايا در برابرت تسليمم و به تو ايمان دارم و بر تو توكل كنم و به اميد تو با خصم روبرو شوم و به سوى تو قضاوت را آورم

يا رَبِّ يا رَبِّ يا ربِّ اِغْفِرْلى ما قَدَّمْتُ وَ اَخَّرْتُ وَ اَسْرَرْتُ وَ اَعْلَنْتُ

پروردگارا پروردگارا پروردگارا بيامرز برايم گناهانى كه از پيش كردم و از اين پس كنم و آن چه آشكار كردم و آن چه در پنهان كردم

اَنْتَ اِلهى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

معبودا خدايى جز تو نيست درود فرست بر محمد و آلش

وَ اغْفِرْلى وَ ارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحيمُ

و بيامرز مرا و به من رحم كن و توبه ام بپذير كه براستى تويى توبه پذير مهربان.

علامه مجلسى رَحمهُ اللّه گفته كه اين نماز از نمازهاى مشهوره است. عامه و خاصه در كتب خود روايت كرده اند و بعضى اين را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند و از روايت اختصاصى معلوم نمى شود و ظاهرا در ساير ايام هم توان كرد.

منابع

شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات اسوه، قم، ص38.