میرزا حبیب الله هاشمی خویی

میرزا حبیب‌الله هاشمی خویى (۱۳۲۴ـ۱۲۶۵ ق) ملقب به «امین الرعایا»، از فقیهان شیعه در قرن چهاردهم قمری و از شاگردان سید حسین کوه کمره‌اى بود. اثر مشهور او با عنوان «منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه» از مهمترین شرحهای «نهج‌البلاغه» است.

تحصیلات و اساتید

میرزا حبیب‌الله خویى در سن ۲۵ سالگى براى ادامه تحصیل عازم نجف اشرف شد. وی از میان اساتید مشهور نزد آیت‌الله آقا سید حسین حسینى کوه کمره‌اى تلمذ کرده است. مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانى دو استاد دیگرى براى این دانشمند یاد کرده که یکى مرحوم میرزا حبیب‌الله رشتی و دیگرى میرزاى شیرازى است.

آثار و تألیفات

مرحوم میر حبیب‌الله خوئى داراى آثار و تألیفاتى در فقه و اصول و ادب عربى است، از جمله:

1. منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغة: که دوبار به طبع رسیده است.
2. شرح العوامل: در علم نحو است. این کتاب خیلى گسترده و مفصل نگارش یافته و حدود ۴۱۲ صفحه است.
3. حاشیه بر «فرائد الاصول» شیخ انصارى: که از مبحث قطع تا آخر مبحث حجیت ظن ادامه داده و موفق شده بر این کتاب تا آن قسمت تعلیقه‌اى بنویسد.
4. تحفة الصائمین فى شرح ادعیة الثلاثین: در گزارش دعاهاى هر روزه ماه مبارک رمضان است.
5. رساله فى رد الصوفیة: این کتاب گزیده‌اى است، از مطالبى که به مناسبت در طى خطبه ۲۰۸ نهج‌البلاغه مطرح کرده و در واقع این کتاب را از شرح نهج‌البلاغه التقاط و انتخاب کرده است.
6. رسائلی متفرقه در فقه و اصول فقه، (تقریرات درس اساتید او است).

وفات

میرزا حبیب‌الله هاشمی خویى در ماه صفر سال ۱۳۲۴ قمری در شهر تهران به جوار رحمت الهى پیوست و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنى (علیه السلام) به خاک سپرده شد.

منابع

• ویکی نور