عیشی
خطاط و شاعر. در هرات مى‌زیست و از آنجا به مشهد رفت و در کتابخانه ى سلطان ابراهیم میرزا صفوى به امر کتابت مشغول شد و همان جا بود تا درگذشت و در آستان حضرت امام رضا علیه السلام دفن شد.
بعضى وى را تبریزى دانسته اند. عیشى از شاگردان محمدقاسم شادیشاه بود و به قول صاحب «گلستان هنر» به روش سلطان محمدنور مى نوشت. او همچنین در رنگه نویسى مهارت داشت و شعر نیز مى سرود.
از آثار وى: صفحه اى از یک نسخه «یوسف و زلیخا» از جامى، با رقم: «عیشى ۹۴۴»؛ شش قطعه از مرقع امیر غیب‌بیک، به قلم نیم دو دانگ و کتابت و غبار عالى و خوش با رقمهاى: «العبد عیشى» و «کتبه عیشى» و «قائله عیشى» و «لمحرره... سنه ۹۶۵». چندین قطعه دیگر وى در «احوال و آثار خوشنویسان» ذکر شده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۴، ص۲۲۵.
ردهها: