عمرو بن خالد الصیداوی

عمرو بن خالد یکى از بزرگان کوفه و از طایفه بنى اسد بود. او از شیعیان بااخلاص اهل بیت علیهم‌السلام بود که در کوفه به یارى مسلم بن عقیل علیه السلام برخاست و چون کوفیان به مسلم علیه السلام خیانت کردند، چاره اى جز اختفا ندید و پس از شنیدن خبر شهادت قیس بن مسهر - پیک امام حسین علیه السلام - و رسیدن امام به منزلگاه حاجز، او و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و پسرش و جنادة بن حرث و غلام نافع بن هلال، از کوفه خارج شدند و طِرِّماح بن عدى را که براى تهیه آذوقه به کوفه آمده بود، راهنماى خود قرار دادند.

طرّماح او و همراهانش را به سرعت و از بیراهه حرکت داد زیرا از راه ها نگهبانى مى شد و خطر دستگیرى وجود داشت. تا این که سرانجام، در منزلگاه «عذیب الهجانات» به حسین علیه السلام پیوستند.

برخى نوشته اند که حر بن یزید که مأمور بردن امام حسین علیه السلام نزد ابن زیاد بود، پس از اطلاع از پیوستن این چند نفر به امام، درصدد برآمد آنان را دستگیر کند. اما امام علیه السلام قاطعانه از آنان حمایت کرد و پس از پاره اى گفتگو، موضوع خاتمه یافت.

عمرو بن خالد به همراه غلامش و جابر بن حارث و مجمع بن عبدالله، در نخستین درگیرى روز عاشورا وارد نبرد شدند. لشکریان ابن سعد آنان را محاصره کردند و از دیگر یاران حسین علیه السلام جداشان ساختند. در این حال عباس بن على علیه السلام به کمک ایشان شتافت و در حالى که مجروح بودند نجاتشان داد. ولى بار دیگر دشمن نزدیک شد و آنان حمله کردند و چندان جنگیدند تا شهید شدند.

برخى نیز نوشته اند که عمرو بن خالد روز عاشورا به امام حسین علیه السلام عرض کرد: یا ابا عبدالله فدایت شوم! تصمیم گرفته ام به یارانت بپیوندم و دوست ندارم زنده بمانم و تو را میان اهل و عیالت، تنها و کشته ببینم. حضرت فرمود: به میدان برو، ما هم ساعتى بعد به تو ملحق خواهیم شد، و او به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.

در زیارت ناحیه مقدسه نام عمرو بن خالد صیداوى، عمر و غلامش، سعید ثبت گردیده است.

منابع

• پژوهشکده تحقیقات اسلامی، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا.
• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.