ضیایی اردوبادی
ضیایی اردوبادی
- ملیت: ایرانی
- قرن: ۱۰ (وفات ۹۲۷ ق)
شاعر. متخلص به ضیایى. از سخن‌سرایان آذربایجان و از معاصران سلطان حسین بایقرا و یعقوب میرزاى آق قویونلو بود. براى تحصیل به هرات رفت و در آنجا مورد توجه امیر علیشیر قرار گرفت.
وى به دقت ذهن و حدت فهم شهرت یافت و اکثر قصایدش در لغز و معما است. ضیایى در اواخر دوره‌ى گورکانیان به تبریز بازگشت و در ۹۰۲ ق قصیده اى در جلوس احمد بیگ بن اغورلو محمد بن اوزون حسن پادشاه آق قویونلو گفت.
مدفن وى در تبریز است. در تذکره ى «مجالس النفائس» شرح حال او تحت عنوان ضیاى تبریزى آورده شده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۴، ص۷۶.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |