صالح المؤمنین
بر اساس روایات عامّه و خاصّه مقصود از «صالح المؤمنین» در آیه «اِن تَتوبا اِلَى اللّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُکما واِن تَظاهَرا عَلَیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولهُ وجِبریلُ وصالِحُ المُؤمِنینَ والمَلائِکةُ بَعدَ ذلِک ظَهیر»، امام على علیه السلام مى باشد. گفتنى است مفسران امامیه و اهل سنت نیز «صالح المؤمنین» را امام على علیه السلام دانسته اند. بنابراین مى توان گفت: این لقب ویژه حضرت على علیه السلام است که با این نام شناخته مى شده است.
برخی نکاتی که از این آیه استفاده می شود عبارتند از:
- حمایت و پشتیبانى «صالح المؤمنین» از رسول خدا صلى الله علیه و آله در برابر توطئه برخى از همسرانش.
- همسویى «صالح المؤمنین» با خداوند، جبرئیل و فرشتگان در امداد و یارى پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله.
- تعیین امام على علیه السلام در جایگاه «صالح المؤمنین» و بهترین بنده برگزیده خدا از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله.
پانویس
- ↑ الدّرّالمنثور، ج۸، ص۲۲۴.
- ↑ تفسیر قمى، ج۲، ص۳۹۳؛ تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۳۷۰، ح۱۰ و ۱۱ و ۱۴.
- ↑ (سوره تحریم، ۴)
- ↑ التّبیان، ج۱۰، ص۴۸.
- ↑ روح المعانى، ج ۱۵، جزء ۲۷، ص ۲۲۸.
- ↑ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵.
- ↑ بنابر این که مقصود از «صالح المؤمنین» بهترین بنده مؤمن باشد. گفتنى است این لقبى بوده که پیامبر صلى الله علیه و آله، امام على علیه السلام را بدان معرفى نموده است. (مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵).
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۸، صفحه ۲۲۹.