سلسبیل

از دانشنامه‌ی اسلامی

«سلسبیل» از واژگان قرآنی، به معناى نوشیدنى سبک و لذت بخش و روان؛ و نام چشمه اى در بهشت است.

سلسبیل در قرآن

این واژه تنها یکبار در قرآن کریم در آیه ۱۸ سوره انسان «عَینًا فِیهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِیلًا»، به معنای نام چشمه اى در بهشت آمده است.

سلسبیل در روایت

در حدیث ابن عباس آمده که گفت: از پیغمبر صلی الله علیه و آله شنیدم، می فرمود: خداوند پنج چیز به من داد و به على نیز پنج چیز عطا کرد: مرا کلمات جامع و على را علوم جامع، مرا نبوت و على را وصایت، مرا کوثر و على را سلسبیل، مرا وحى و على را الهام داد، مرا به معراج برد و درهاى آسمان را براى على گشود که من و او در آنجا یکدیگر را بدیدیم.

پانویس

  1. مفردات، ص۴۱۸، «سل»؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۶۲۱-۶۲۲.
  2. بحارالانوار، ۸/۲۷.

منابع