رافضى
«رافضى» و «روافض» عنوانی است که معمولا دشمنان شیعه برای تحقیر و توهین به آنان به کار می‌برند و در سبب آن گفته اند: چون شیعیان خلافت ابوبکر و عمر را رد کردند، آنها را رافضى خواندند.
رافضی در لغت و اصطلاح
«رافضه» یا «رافضی» اسم فاعل از ریشه «رفض» به معناى ترک و رهاکردن فرد یا چیزى است.
درباره تاریخ و منشأ پیدایش این اصطلاح گفته شده:
۱. این واژه هنگام قیام زید بن علی بن حسین(ع) شایع شده، و به شیعیانی از کوفه اطلاق می‌شد که ابتدا با زید بیعت کرده بودند، اما چون او از ابوبکر و عمر به نیکى یادکرده و از آنان تبرّى نجست، عهد و پیمان خویش را شکسته و از یارى او دست کشیدند و بدین جهت «رافضه» نامیده شدند.
برخی از مورّخان و متکلمان اسلامی به این نظریه اشکالاتی وارد کرده‌اند؛ مانند این‌که گفته‌اند: مورّخان متقدم و معتبر آن‌جا که درباره قیام زید بن على و شهادت وى سخن گفته‌اند، فقط از این‌که کوفیان او را تنها گذاشته و به بیعت با او وفادار نماندند، یاد کرده و دلیل نقض بیعت را چنین ماجرایی ندانسته‌اند.
۲. از برخی روایات به دست می‌آید که در عصر بنی‌امیه دشمنان اهل بیت(ع) و شیعیانشان، این اصطلاح را براى ابراز عداوت به شیعیان به‌کار می‌بردند. ابوبصیر نقل می‌کند: به امام صادق(ع) گفتم: مردم ما را «رافضه» می‌نامند. آن‌حضرت فرمود: «به خدا سوگند! آنان شما را رافضه ننامیدند، بلکه خداوند شما را به این لقب نامیده است. همانا هفتاد نفر از بهترین‌هاى بنى اسرائیل به حضرت موسى و برادرش ایمان آوردند، و از این جهت آنان را رافضه نامیدند ... اى ابابصیر! اینان خوبى را واگذاردند و شما شرّ را واگذاردید، مردم به دسته‌هاى مختلفى پراکنده شدند و به شعبه‌هاى زیادى تقسیم شدند، و شما در شعبه خاندان پیامبرتان درآمدید و بدان راهى که آنان رفتند شما هم بدان راه رفتید، و همان را که خدا براى شما انتخاب فرمود شما برگزیدید و همان را که خدا خواست خواستید، مژده باد بر شما، و باز هم مژده باد بر شما، که به خدا سوگند شمائید مورد رحمت حق که هر کارى از نیکوکارتان پذیرفته گردد، و از بدکارتان گذشت شود».
به هر حال، مشهورترین کاربرد این واژه، در مورد معتقدان به امامت اهل بیت(ع) و منکران مشروعیت زمامداری خلفاى قبل از امام على(ع) است. چنان‌که اشعرى، رافضى را معادل اصطلاح امامیه دانسته، و در راستاى اعتقاد به نصّ بر خلافت حضرت على(ع) تفسیر کرده است.
پانویس
- ↑ مقالات الاسلامیین، ۱۶.
- ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۷، ص ۲۹، قم، انتشارات هجرت، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.
- ↑ امین، سید محسن، مقدمه أعیان الشیعة(عقائد الشیعة)، ج ۱، ص ۲۱، بیروت، دار التعارف، ۱۴۰۶ق.
- ↑ شیعه شناسى و پاسخ به شبهات، ج ۱، ص ۱۱۲.
- ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الإختصاص، ص ۱۰۴ – ۱۰۵، قم، الموتمر العالمى لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- ↑ ابو الحسن اشعرى، مقالات الإسلامیین و اختلاف المصلین، ص ۱۶.
منابع
- دائرة المعارف تشیع، مدخل "فرق شیعه" از على رفیعى.
- پایگاه اسلام کوئست.