باقر قمصری
«سید باقر قمصری»، مُذَهِّب و نقاش ایرانی در قرن ۱۳ قمری است. وی از خاندان سادات قمصر کاشان بود و در فنون نقاشى آب و رنگ و تذهیب و قلمدان‌سازى مهارت بسزایى داشت. وى براى تزیین رواق توحیدخانه‌ى آستان قدس رضوى، سفرى به مشهد کرد و چنان از عهده‌ى آن برآمده که حکیم قاآنى شیرازى وى را ستوده است.
حاجى سید باقر در سال ۱۲۵۰ ق، پس از پایان یافتن کارهایش در آستان قدس رضوى به زادگاه خود بازگشت و سرپرستى تزیین و نقاشی هاى سقف و ستون و کتیبه‌هاى مسجد و مدرسه‌ى آقابزرگ را عهده‌دار شد.
از شاگردان مستعد وى، میرزا بزرگ غفارى و میرزا عبدالوهاب غفارى مى‌باشند. فرزندش علیرضا قمصرى نیز از تربیت‌یافتگان پدر بود و در قلمدان‌سازى و نقاشى آبرنگ مهارت داشت.
از دیگر آثار قمصری، قاب آینه زیبایى است که بر رویه آن، زنبق زیبایى با چند شاخه گل نرگس و برگهاى پرطراوت آراسته شده و رقم «کمترین باقر سنه ۱۲۶۰» دارد.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۱۴.