آیه 9 سوره شعراء

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ «9»

وَ إِنَّ رَبَّكَ‌: و بدرستى كه پروردگار تو اى پيغمبر، لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ‌:

هر آينه او غالب است بر انتقام كشيدن از كفار به انزال عذاب؛ مهربان به امهال آنها. و با به بسط عطا براى مؤمنان، و يا منعم به انواع نعم بر جميع بندگان.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

طسم «1» تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ «2» لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ «3» إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ «4»

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ «5» فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «6» أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ «7» إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ «8» وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ «9»

ترجمه‌

اين آيتهاى كتاب واضح كننده است‌

شايد تو باشى هلاك كننده خودت را از براى آنكه نشوند مؤمنان‌

اگر خواهيم فرو فرستيم بر آنها از آسمان علامتى پس گردد گردنهاشان براى آن افتادگان‌

و نميآيد آنها را هيچ ذكرى از خداى بخشنده، تو پديد آورده شده مگر آنكه باشند از آن روى گردانندگان‌

پس بتحقيق تكذيب نمودند پس زود باشد كه بيايد آنها را خبرهاى آنچه بودند كه بآن استهزاء ميكردند

آيا و نگاه نكردند بزمين كه چه قدر رويانديم در آن از هر صنفى نيكو

همانا در اين هر آينه آيتى است و نباشند بيشترشان گروندگان‌

و همانا پروردگار تو هر آينه او است تواناى مهربان.

تفسير

در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه چون طسم نازل شد پيغمبر صلى اللّه عليه و اله فرمود كه طاء طور سينا و سين اسكندريه و ميم مكه است و قمى ره فرموده طسم از حروف اسم اعظم خدا است و در معانى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه طسم معناى آن انا الطّالب السّميع المبدى المعيد است و تحقيق حقيق راجع بفواتح السور در اول سوره بقره گذشت و نيز نقل شده كه طاء اشاره بشجره طوبى و سين كنايه از سدرة المنتهى و ميم خطاب بمحمد مصطفى صلّى اللّه عليه و اله و سلّم است‌

جلد 4 صفحه 97

و بعيد نيست چون فرموده اين آيات كتاب مبين است كه بيان كننده معارف و احكام است و صدق آن واضح است و پس از آن پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم را مخاطب قرار داده و براى تسليت خاطرش فرموده جاى اين احتمال هست كه تو خود را بهلاكت اندازى و بكشى براى آنكه اهل مكه ايمان بآن نميآورند چرا اين اندازه خود را بمشقّت مياندازى ما اگر بخواهيم آنها مجبور بايمان شوند نازل مينمائيم بر آنها از آسمان علامت عذاب يا اثر شگفت‌آورى را كه گردنهاى گردنكشان در برابر آن بزير آيد و همه آنها قهرا مطيع و منقاد گردند ولى ما ميخواهيم آنها آشنا بوظائف خود شوند و از روى علم و معرفت عبادت و بندگى كنند و باراده و اختيار از معاصى اجتناب نمايند تا مستحق بهشت شوند لذا بتدريج آياتى براى تذكّر آنها ميفرستيم ولى مع الأسف نيامد نزد آنها هيچ آيات قرآن تازه واردى كه موجب تذكر آنها باشد در صورت توجه از طرف خداوند رحمن مگر آنكه آنها از آن رو گردان شدند و نسبت خضوع بأعناق با آنكه صفت خود آنها است يا براى ظهور اين صفت از آنها در اعناق است يا از اعناق رؤساء و گردنكشان آنها اراده شده يا مراد انكسار و افتادگى اعناق است و چون جزء آنها است با آن معامله ذوى العقول در جمع شده و در چند روايت از ائمه اطهار عليهم السلام كلمه آيه بعلائم حتمى ظهور صاحب الامر عليه السّلام از قبيل صيحه آسمانى و توقف خورشيد در نيمه روز و خروج روى و سينه‌ئى از قرص آن و نداى منادى از آسمان با صوت عالمگير همه براى بشارت بظهور آنحضرت بأسم و رسم و امر به تبعيّت از او كه جاى شك و شبهه براى احدى باقى نماند و اعناق معاندين خاضع شود منطبق گشته و آيه شريفه با آن واقعه تطبيق شده است در هر حال كفار مكه تمام آيات سابقه و لاحقه را تكذيب نمودند و بآن اكتفا ننمودند بلكه مسخره و استهزاء هم كردند لذا خداوند فرموده در آتيه نزديكى بآنها معلوم خواهد شد و خبردار ميشوند كه حق با كه بوده و چه كتابى قابل تصديق و تعظيم است و چه كس لايق استهزاء و تخفيف و بر بيشتر از آنها امر در دنيا مكشوف گرديد و ببقيّه در آخرت مكشوف خواهد شد و باز براى متذكر شدن آنها بنعمت و قدرت الهى فرموده آيا نظر ننمودند بزيادى ميوه‌هاى گوناگون و گلهاى‌

جلد 4 صفحه 98

رنگارنگ كه ما در زمين براى آنها رويانديم و دلالت بر قدرت تامّ و نعمت عامّ ما دارد و خوب و پسنديده و پر فائده است چون زوج در اين مقامات بر صنف اطلاق ميشود و از كريم در اين موارد حسن و صفا و كثرت نفع اراده ميگردد و آنها بجاى حق شناسى ناسپاسى كردند و بيشتر آنها بآيات ما ايمان نياوردند با آنكه دلالت اين صنع بر وجود صانع حكيم قادر تواناى ارجمند مهربان واضح و آشكار است و لذا با آنكه ميتواند بزودى از آنها انتقام بكشد مجازات آنها را بروز جزاى مقدّر در دنيا يا آخرت انداخته و تعجيل در عقوبت نفرموده است.

وَ إِن‌َّ رَبَّك‌َ لَهُوَ العَزِيزُ الرَّحِيم‌ُ «9»

و بدرستي‌ ‌که‌ پروردگار تو ‌هر‌ آينه‌ ‌او‌ عزيز و رحيم‌ ‌است‌.

وَ إِن‌َّ رَبَّك‌َ رب‌ بمعني‌ مربي‌ ‌است‌ ‌که‌ شي‌ء ‌را‌ تربيت‌ ميكند ‌تا‌ ‌از‌ قابليت‌ بمقام‌ فعليت‌ برساند مثل‌ هسته‌ خرما ‌که‌ قابليت‌ دارد ‌که‌ يك‌ نخله‌ خرما شود و هزارها خرما دهد لكن‌ مشروط بشرايطي‌ ‌است‌.

اول‌. وجود مربي‌ ‌به‌ كسر مثل‌ غارس‌ و زارع‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ هسته‌ خرما ‌را‌ غرس‌ كند و آب‌ دهد و ‌در‌

جلد 14 - صفحه 9

زمين‌ مستعد تربيت‌ كند و ‌از‌ هوا و آفتاب‌ بهره‌ برداري‌ كند ‌تا‌ نخله‌ شود.

دوم‌. قابليت‌ ‌که‌ ‌اگر‌ هسته‌ فاسد ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ محل‌ ‌غير‌ قابل‌ غرس‌ شود ‌ يا ‌ ‌از‌ آب‌ و هوا و آفتاب‌ محروم‌ گردد نخله‌ نخواهد شد.

سوم‌. ‌در‌ اثناء رشد بآفتي‌ ‌بر‌ نخورد: ‌او‌ ‌را‌ نكنند ‌ يا ‌ نبرند ‌ يا ‌ نسوزانند نتيجه‌ گرفته‌ نميشود.

خداوند متعال‌ رب‌ العالمين‌ ‌است‌ ‌که‌ تمام‌ عالمين‌ ‌را‌ ‌از‌ كتم‌ عدم‌ بعرصه وجود آورد و استعداد و قابليت‌ ‌را‌ ‌در‌ كمون‌ ‌آنها‌ قرار داد و وسائل‌ رشد و اسباب‌ ترقي‌ و ‌تعالي‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌هر‌ جهت‌ ‌در‌ دسترس‌ ‌آنها‌ فراهم‌ فرمود چه‌ اسباب‌ تكويني‌ مخصوصا ‌در‌ بشر پدر و مادر و امور معاش‌ و زندگاني‌ ‌را‌: ‌از‌ آسمان‌، خورشيد، ماه‌، هوا، آب‌ و آنچه‌ ‌در‌ زمين‌ ‌است‌ و اسباب‌ تشريعي‌ ‌از‌ ارسال‌ رسل‌ و انزال‌ كتب‌ و جعل‌ احكام‌ و بالجمله‌ ‌در‌ تدبير و مديريت‌ كوتاهي‌ نفرمود و استعداد و قابليت‌ انسان‌ ‌را‌ باو عنايت‌ فرمود ‌که‌ ميتواند ‌از‌ ملك‌ ‌هم‌ بالاتر رود و لكن‌ شرط سوم‌ ‌در‌ اغلب‌ مفقود ‌شده‌ ‌که‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌از‌ قابليت‌ انداخته‌ بكفر و ضلالت‌ و فسق‌ و فجور.

]

(آیه 9)- در این آیه با تعبیری که هم نشانه تهدید است و هم تشویق، هم بیم است و هم امید، می‌فرماید: «و پروردگار تو قدرتمند و مهربان است» (وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ).

«عزیز» به معنی قدرتمندی است که شکست‌ناپذیر است، هم توانایی بر ارائه آیات بزرگ دارد، و هم در هم کوبنده تکذیب کنندگان است، ولی با این حال «رحیم» است و رحمت واسعه‌اش همه جا را فرا گرفته، و باز گشت جدی به سوی او در یک لحظه کوتاه کافی است که تمام نظر لطف او را متوجه انسان سازد و بر گناهان گذشته‌اش قلم عفو کشد.