آیه 6 سوره زلزال

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ «6»

يَوْمَئِذٍ: در آن روز قيامت‌ يَصْدُرُ النَّاسُ‌: باز گردند مردم از قبرهاى خود به موقف حساب‌ أَشْتاتاً: پراكندگان و مختلف الاحوال، يعنى گروه گروه، جمعى نورانى و ايمن و طايفه‌اى ظلمانى و ترسان، روى به موقف حساب آرند يا از حساب بازگردند. بعد از عرض پراكندگان بعضى به دست راست متوجه بهشت شوند و بعضى به دست چپ بطرف جهنم‌ لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ‌: تا نموده شوند جزاهاى كردارهاى خود را به رؤيت قلب. يعنى معرفت به اعمال خود پيدا كنند يا ببينند به چشم سر، جزاى اعمال خود را يا صحائف اعمال خود را بخوانند و آنچه كرده باشند، از طاعت و معصيت و نهانى و آشكارا و كوچك و بزرگ، به نظر ايشان در آيد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها «1» وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها «2» وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها «3» يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها «4»

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحى‌ لَها «5» يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ «6» فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ «7» وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ «8»

ترجمه‌

وقتى كه متزلزل شود زمين متزلزل شدنى مخصوص بخود

و بيرون افكند زمين بارهاى گران خود را

و گويد آدمى چيست مر آنرا

در آن روز نقل مينمايد وقايع خود را

براى آنكه پروردگار تو الهام كند مر او را

در آن روز بيرون ميآيند مردم پراكنده گروه گروه براى آنكه نموده شود بآنها كارهاشان‌

پس كسيكه بجا آورد بقدر ذره‌اى خوبى را مى‌بيند آنرا

و كسيكه بجا آورد بقدر ذره‌اى بدى را ميبيند آنرا.

تفسير

خداوند سبحان در اين سوره مباركه شمه‌اى از اوضاع قيامت را بيان فرموده باين تقريب كه وقتى متزلزل شود زمين متزلزل شدن مخصوص بخود بحسب شدّت و احاطه بتمام زمين در وقت مقدر كه زنده شدن مردگان باشد و خارج كند زمين بارهاى سنگين خود را از دفائن و كنوز و ابدان مردگان براى زير و زبر شدن و حسرت بردن صاحبان دفينه از ديدن آنها در وقتى كه بكار نيايد و مردمان از روى تعجّب و وحشت گويند چه روى داده است براى زمين كه متزلزل شده اين گونه كه سابقه ندارد در آن روز نقل ميكند زمين تمام اعمالى را كه در آن واقع شده از اطاعت و معصيت و شهادت ميدهد بر صاحبان اعمال در پيشگاه الهى براى اذن خداوند بآن در تكلّم و الهام پروردگار بآنكه بگويد اعمال واقعه بر خود را

جلد 5 صفحه 420

تا حجّت از هر جهت بر گناهكاران تمام شود و اهل عبادت و اطاعت خرسند و سر فراز گردند چنانچه در حديث نبوى ذكر شده كه روز قيامت زمين شهادت ميدهد بر تمام بندگان باعمال خوب و بد آنها هر چه باشد با تمام خصوصيّات آن اعمال و اوقات آنها آنچه بيان شد بر حسب ظاهر است ولى مستفاد از روايات ائمه اطهار آنست كه مراد از انسان امير المؤمنين عليه السّلام است كه زمين اخبار خود را براى او نقل ميكند و از حضرت زهرا سلام اللّه عليها نقل شده كه در زمان ابو بكر زلزله شديدى در مدينه روى داد كه مردم متوسل بابو بكر و عمر شدند و با آن دو خدمت حضرت امير عليه السّلام رسيدند و او با آنها از مدينه بيرون رفت و بر فراز تپه‌اى قرار گرفت و مردم گرد او حلقه زدند و نگاه بمدينه ميكردند كه ديوارهاى آن در حركت است و متوحّش بودند و حضرت بهيچ وجه تشويشى نداشت پس دست مبارك خود را بزمين زد و فرمود چه ميشود تو را ساكن شو پس ساكن شد و بر تعجب مردم افزود و حضرت فرمود تعجّب نكنيد منم آن انسان كه خدا فرموده اذا زلزلت الارض زلزالها و اخرجت الارض اثقالها و قال الانسان ما لها يعنى ميگويد بزمين چه ميشود تو را و نقل ميكند زمين براى من اخبارش را در آن روز مردم از قبرها بيرون ميآيند دسته دسته متفرّق از يكديگر بر حسب مراتبشان چون بعضى مؤمنند و بعضى كافر و بعضى منافق براى آنكه ارائه داده شود بآنها اعمالشان در نامه‌ها كه بدستشان داده ميشود يا بيرون ميآيند از محشر و ميروند دسته دسته ببهشت و جهنّم براى آنكه ارائه داده شود بآنها نتيجه اعمالشان از خير و شرّ كه براى آنها در آن دو جا تهيه شده از نعيم مؤبّد و عذاب مخلّد يا خودشان تهيّه نموده‌اند براى خودشان از اشكال و صور بتجسّم اعمال بصور حسنه و قبيحه كه مكرّر بيان شده و بهر سه معنى هر كس بقدر ذره‌اى خير و خوبى از او در دنيا سر زده خواهد ديد آنرا و هر كس بقدر ذره‌اى شر و بدى از او صادر شده باشد خواهد ديد آنرا و ظاهرا اين در صورتى است كه صورت عمل را از نفس خود پاك نكرده باشد به ارتداد يا توبه و با آن صورت از دنيا برود و الا مشاهده نخواهد نمود جز صورت اخير خود را كه در دنيا براى او تهيه شده از خير و شرّ و بعبارت ديگر ثبت شده اعمال خود

جلد 5 صفحه 421

را مشاهده خواهد نمود نه محو شده آنرا ولى از ابن عباس نقل شده كه هيچ مؤمن و كافرى نباشد كه در دنيا خير و شرى از او صادر شده باشد مگر آنكه خداوند باو بنمايد تا پريشان و غمگين گردد اگر بد باشد و خوشحال و مسرور شود اگر خوب باشد پس گناهان مؤمن را بيامرزد و اجر دهد و حسنات كافر را ردّ و او را معذب فرمايد و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه كسيكه اهل آتش باشد و در دنيا بقدر ذره‌اى كار خير از او سر زده باشد ميبيند آنرا تا افسوس خورد بر آنكه چرا براى غير خدا آنرا بجا آورده و كسيكه اهل بهشت باشد و عمل شرى از او صادر شده باشد آن شر را ميبيند پس آمرزيده ميشود براى او و بنظر حقير آيه شريفه در مقام حكم اقتضائى است براى آنكه كسى تصور نكند عمل خير يا شر اگر كم يا كوچك باشد مؤثر نيست و لذا ميفرمايد هر قدر كم و كوچك باشد اقتضاء تأثير و مشهود شدن اثر در عالم آخرت در آن است و اين معنى منافات ندارد با آنكه بعضى از موانع اثر آنرا ببرد مانند آنكه فرموده گوشت گوسفند حلال است يعنى اقتضاء حليّت در آن موجود است و منافات ندارد كه بواسطه عروض جلل يا موطوئه شدن يا نجس گشتن حرام گردد اينجا هم منافات ندارد كه اثر اعمال خير بعجب يا منّت و آزار يا كفر و ارتداد از بين برود و عمل شر بكفّاره و توبه يا عفو الهى مغفور و محو گردد و حكم كلى براى ذات موضوع محفوظ باشد و منافى با بيانات سابقه هم نيست كه ذكر شد و اللّه اعلم بحقائق الامور و يره بضمّ ياء در هر دو نيز قرائت شده و در مجمع آنرا از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده و گفته شده كه اين آيه محكم‌ترين آيات قرآن است و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آنرا جامعه نام نهاده در ثواب الاعمال و مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه ملول نشويد از قرائت اذا زلزلت الارض چون كسيكه قرائت نمايد آنرا در نوافل خود خداوند او را زلزله زده نميفرمايد و نميميرد بزلزله و صاعقه و نه بآفتى از آفات دنيا و چون بميرد امر ميشود او را ببهشت ببرند و خداوند ميفرمايد اى بنده من مباح نمودم بتو بهشتم را هر جا از آن خواهى سكونت نما كسى مزاحم و مانع تو نخواهد بود و در كافى نيز اين معنى با اضافاتى نقل شده است و الحمد للّه تعالى.

جلد 5 صفحه 422

يَومَئِذٍ يَصدُرُ النّاس‌ُ أَشتاتاً لِيُرَوا أَعمالَهُم‌ «6»

چنين‌ روزي‌ تمام‌ ناس‌ ‌در‌ موقف‌ و صحراي‌ محشر متفرق‌ ميشوند دسته‌ دسته‌ ‌هر‌ فرقه‌ يك‌ طرف‌ ‌تا‌ اينكه‌ ببينند و رؤيت‌ كنند اعمال‌ ‌خود‌ ‌را‌، اهل‌ ايمان‌ يك‌ طرف‌ اهل‌ ضلالت‌ ‌از‌ فرق‌ مسلمين‌ يك‌ طرف‌ يهود يك‌ طرف‌ نصاري‌ يك‌ طرف‌ مشركين‌ يك‌ طرف‌ طبيعي‌ يك‌ طرف‌، و بالجمله‌ تمام‌ مذاهب‌ ‌هر‌ مذهبي‌ يك‌ طرف‌ ميرود زيرا عقائد اينها مختلف‌ ‌است‌ و ‌هر‌ عقيده‌ جزاي‌ خاص‌ بخود دارد چه‌ جزاء خير مثوبات‌ و چه‌ جزاي‌ شر عقوبات‌ و همچنين‌ اعمال‌ ‌آنها‌ مختلف‌ ‌است‌ ‌هر‌ عملي‌ جزاي‌ خاص‌ بخود دارد خير ‌باشد‌ ‌ يا ‌ شر ‌که‌ ميفرمايد:

]

(آیه 6)- سپس می‌فرماید: «در آن روز مردم بصورت گروههای پراکنده (از قبرها) خارج می‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود»! (یومئذ یصدر الناس اشتاتا لیروا اعمالهم).

جمله «لیروا اعمالهم» به معنی «تجسّم اعمال» و مشاهده خود اعمال است، و این آیه یکی از روشنترین آیات که بر مسأله تجسّم اعمال دلالت دارد محسوب می‌شود یعنی در آن روز اعمال آدمی به صورتهای مناسبی تجسّم می‌یابد و در برابر او حضور پیدا می‌کند، و همنشینی با آن مایه نشاط یا رنج و بلاست.