آیه 21 سوره نور

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ وَ مَنْ يَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّيْطانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَكى‌ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «21»

بعد از آن نهى بندگان فرمايد از پيروى گامهاى شيطان در وسوسه و مخالفت فرمان خداوند رحمان:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا: اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد، لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ‌: پيروى مكنيد گامهاى شيطان را، يعنى طرق معاصى را، يا وساوس او را در اشاعه فاحشه نسبت به مؤمنين، يا مطلق ارتكاب مناهى و محرمات‌ وَ مَنْ يَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّيْطانِ‌: و هر كه پيروى كند وساوس شيطانى را، فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ: پس بدرستى كه شيطان امر مى‌كند به كارى كه زشت‌

جلد 9 - صفحه 215

و قبيح است در عرف و عقل و به عملى كه ناپسنديده است در حكم شرع. 2- مراد از فحشاء زنا، و مراد به منكر ساير قبايح. 3- فحشاء هر چيزى است كه قبح آن در نهايت افراط باشد و منكر آنچه نفوس سليمه متنفر از آن و راضى به آن نباشند، و قول اخير اكثر و اشهر است و اين جمله براى بيان علت نهى است از پيروى وساوس شيطانى.

وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ‌: و اگر نبود فضل و كرم الهى بر شما به توفيق و توبه، يا تعيين حدى كه كفاره گناه است، وَ رَحْمَتُهُ‌: و بخشايش او به تطهير شما به توبه يا حد، ما زَكى‌ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً: پاك و پاكيزه نگشتى از شما هيچكسى هرگز، يعنى تا آخر عمر از دنس و كثافت گناهان پاك نشدى و به همين حال باقى ماندى، لا جرم به پاداش عقوبت اخروى گرفتار گشتى.

تبصره: آيه شريفه‌ «لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ» تشبيه معقول است به محسوس، يعنى وساوس شيطانيه را كه امر معنوى و مخفى و القا كند در قلبهاى بندگان، تشبيه فرموده به پيروى نمودن گامهاى شخص رونده؛ و اشاره به آنكه چنانچه شخصى پيروى كند قدمهاى رونده راهى را، هر آينه منتهى شود به همان مقصدى كه آن شخص دارد؛ همچنين اگر كسى پيروى كند وساوس شيطانى را، او را مى‌كشاند به مقصد خود. و چون مسلم است كه شيطان، مراد و مقصدش گمراهى و ارتكاب فحشاء و منكر است، لا جرم كسى كه متابعت وساوس او را كند قهرا او را در ورطه معصيت خواهد انداخت.

وَ لكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ: و لكن خدا پاك مى‌سازد هر كه را خواهد، يعنى هر كه را توفيق توبه ارزانى فرمايد و او به اخلاص توبه نمايد. وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌: و خدا شنوا است به گفتار مردمان، دانا است به افعال و نيات و ضماير و اخلاص ايشان.

تنبيه: آيه شريفه دلالت دارد بر اينكه خداى تعالى اراده فرموده و خواسته از بندگان خود خلاف آنچه را كه شيطان خواهد، يعنى ايمان و طاعت و عدل و احسان را خواسته و به هيچ گونه راضى به ظلم و كفر و فسق و فحشاء و منكر نخواهد بود، زيرا وقتى مذمت فرمايد آمر به فحشاء و منكر را كه شيطان است و

جلد 9 - صفحه 216

امر به پيروى ننمودن او را فرمايد، پس اگر راضى به فحشاء و منكر و قبايح باشد، هر آينه ذات اقدس الهى اولى به مذمت خواهد بود (تعالى اللّه عن ذلك علوا كبيرا).

و نيز در آيه اشعار است بر آنكه هيچكس اقدام به صلاح نمى‌نمايد مگر به لطف و فضل حضرت حق جل جلاله، و اگر فضل سبحانى نبودى هر آينه هيچكس از وسوسه شيطان نجات نيافتى.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ وَ مَنْ يَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّيْطانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَكى‌ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «21» وَ لا يَأْتَلِ أُولُوا الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَ السَّعَةِ أَنْ يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبى‌ وَ الْمَساكِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ «22» إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ «23» يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «24»

ترجمه‌

اى كسانيكه گرويديد پيروى مكنيد گامهاى شيطان را و كسيكه پيروى كند گامهاى شيطان را پس همانا او امر ميكند بكار زشت و ناپسند و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش پاك نميشد از شما هيچكس هرگز و لكن خدا پاك ميگرداند هر كه را ميخواهد و خدا شنواى دانا است‌

و نبايد سوگند خورند صاحبان فضل از شما و وسعت كه ندهند بصاحبان قرابت و درماندگان و هجرت كنندگان در راه خدا و بايد كه در گذرند و روى گردانند آيا دوست نميداريد كه بيامرزد خدا شما را و خدا آمرزنده مهربان است‌

همانا آنانكه نسبت‌

جلد 4 صفحه 17

زنا ميدهند بزنان عفيفه بيخبر با ايمان لعنت كرده شدند در دنيا و آخرت و از براى آنها است عذابى بزرگ‌

روزى كه گواهى دهد بر آنها زبانهاشان و دستهاشان و پاهاشان بآنچه بودند كه ميكردند.

تفسير

خداوند متعال بعد از بيان احكام و مواعظ سابقه ارشاد فرموده است اهل ايمان را بپرهيز از متابعت وسوسه دشمن داخلى خودشان كه شيطان رجيم است و در عروق بنى آدم مانند خون راه دارد باين تقريب كه اى اهل ايمان پيروى و متابعت نكنيد گامها و وسوسه‌هاى شيطان را چون كسيكه پيروى كند او را اگر چه بيك گام باشد امر ميكند او را و وادار مينمايدش بكارهاى زشت و قبيح عقلى يا شرعى و او بقدرى مسلط است در گمراه نمودن بنى آدم كه اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود بنگهدارى و ارشاد و ارائه صلاح و سداد پاك نميماند از شما احدى هرگز بلكه همه را آلوده بمعصيت ميكرد ولى خدا پاك ميكند هر كس را بخواهد بأعطاء ملكه عصمت و عدالت و توفيق صيانت و نگهدارى نفس امّاره از متابعت آن ملعون و اتباعش و در صورت تخلف بأرشاد نمودن بنده را بتوبه و قبول آن و خداوند ميشنود مقالات بندگانرا و ميداند نيّات آنها را و دفع ميكند بليات ايشانرا و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه خطؤات بهمزه قرائت فرموده و بنابراين ظاهرا و او قلب بهمزه شده و زكّى بتشديد نيز قرائت شده مناسبت و لكنّ اللّه يزكّى و من در من احد زائده است و نبايد قسم بخورند يا نبايد كوتاهى كنند صاحبان ثروت از شما و وسعت مالى در دنيا كه انفاق نمايند از مال حلال خود بأقارب خودشان و فقراء و كسانيكه هجرت نمودند از اوطان خودشان براى رضاى خدا مانند مسطح بن اثاثه كه گفته‌اند پسر خاله ابو بكر و از جمله مهاجرين و اصحاب بدر و فقير بود پس جامع اين جهات بود نسبت باو و ابو بكر باو كمك مالى مينمود و چون عايشه را قذف كرد ديگر با او كمكى نكرد و اين آيه نازل شد چون قسم خورده بود كه تا عمر دارد با او كمكى نكند و بعد از اين آيه مرتدع شد لذا بعضى گفته‌اند مراد آنستكه نبايد قسم بخورند كه انفاق ننمايند و اين در صورتى است كه يأتل مأخوذ از اليّه بتشديد ياء باشد كه بمعناى سوگند است ولى اگر

جلد 4 صفحه 18

مأخوذ از ألو باشد كه بمعناى تقصير است محتاج بتقدير حرف نفى نيست و در جوامع نقل نموده كه نازل شد در باره جماعتى كه قسم خورده بودند كه صدقه ندهند بكسانيكه وارد شدند در صحبت افك و سخنى گفتند در خصوص تهمت و با آنها مواسات ننمايند و خداوند براى ردع آنها از عمل باين قسم باطل يا كوتاهى در امر انفاق فرموده و بايد عفو كنند و بايد رو بگردانند از تلافى و انتقام از خطا كاران و صرف نظر نمايند از تقصير آنها آيا دوست نداريد شما كه در مقام تلافى و انتقاميد كه خدا بيامرزد شما را پس شما هم بگذريد از خطاكاران و خدا آمرزنده و مهربان است شما هم بايد با گذشت و مهربان باشيد همانا آنانكه نسبت زنا ميدهند بزنان عفيفه‌اى كه از هيچ جا خبر ندارند و مرتكب امرى نشدند كه انتظار چنين نسبتى را داشته باشند و ايمان بخدا و پيغمبر و روز جزا دارند دور شدند از رحمت خدا در دنيا كه بايد حد قذف بخورند و رسوا و بى آبرو شوند و در آخرت كه براى آنها عذاب بزرگى است در روزى كه شهادت دهد بر ضرر آنها زبانهاشان كه من دروغ گفتم و تهمت زدم و دستهاشان كه من دزدى كردم يا ببدن نامحرم رسيدم و پاهاشان كه من از جنگ با كفار فرار نمودم يا از بلاد اسلام بدار الكفر رفتم خلاصه حال زبان كه معلوم است دست و پا را هم خداوند بقدرت كامله خود بنطق در ميآورد كه اقرار بمعاصى خود ميكنند و دهانشان هم بسته ميشود كه نميتوانند در حال اقرار دست و پا انكار كنند.

يا أَيُّهَا الَّذِين‌َ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوات‌ِ الشَّيطان‌ِ وَ مَن‌ يَتَّبِع‌ خُطُوات‌ِ الشَّيطان‌ِ فَإِنَّه‌ُ يَأمُرُ بِالفَحشاءِ وَ المُنكَرِ وَ لَو لا فَضل‌ُ اللّه‌ِ عَلَيكُم‌ وَ رَحمَتُه‌ُ ما زَكي‌ مِنكُم‌ مِن‌ أَحَدٍ أَبَداً وَ لكِن‌َّ اللّه‌َ يُزَكِّي‌ مَن‌ يَشاءُ وَ اللّه‌ُ سَمِيع‌ٌ عَلِيم‌ٌ «21»

اي‌ كساني‌ ‌که‌ ايمان‌ آورده‌ايد متابعت‌ نكنيد خطوه‌هاي‌ شيطان‌ ‌را‌ ‌او‌ كسي‌ ‌که‌ متابعت‌ كند خطوه‌هاي‌ شيطان‌ ‌را‌ ‌پس‌ محققا شيطان‌ امر مي‌كند بكارهاي‌ زشت‌ و ‌به‌ منكرات‌ و ‌اگر‌ حفظ الهي‌ و فضل‌ خداوند ‌بر‌ ‌شما‌ نبود و رحمت‌ ‌او‌ احدي‌ ‌از‌

جلد 13 - صفحه 509

‌شما‌ مزكي‌ نمي‌شديد هرگز، و لكن‌ خداوند تزكيه‌ ميفرمايد: ‌هر‌ ‌که‌ ‌را‌ ‌که‌ مشيّتش‌ تقاضا كند و خداوند شنوا و دانا ‌است‌.

(يا أَيُّهَا الَّذِين‌َ آمَنُوا) خطاب‌ بمؤمنين‌ ‌است‌ و ‌لو‌ تمام‌ مكلفين‌ محكوم‌ باين‌ حكم‌ هستند ‌که‌ نبايد متابعت‌ شيطان‌ كنند لكن‌ ‌غير‌ المؤمنين‌ ‌اينکه‌ خطاب‌ ‌را‌ نمي‌ پذيرند و شيطان‌ ‌هم‌ ‌با‌ ‌آنها‌ چندان‌ كاري‌ ندارد و چون‌ ايمان‌ ندارند و اهل‌ عذاب‌ هستند ‌هر‌ چه‌ ميخواهند مي‌كنند، تمام‌ فكرش‌ متوجه‌ مؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ بلكه‌ بتواند اينها ‌را‌ ‌هم‌ ‌به‌ عذاب‌ بيندازد و بي‌ايمان‌ كند.

(لا تَتَّبِعُوا خُطُوات‌ِ الشَّيطان‌ِ) خطوه‌ پاها ‌را‌ گشاده‌ گذاردن‌ ‌است‌ ‌که‌ بزبان‌ ‌ما شلنگ‌ مي‌گوئيم‌ و دويدن‌ و ميتوان‌ ‌گفت‌ ‌که‌ خطوه‌ بزبان‌ فارسي‌ پا بي‌ربط زمين‌ گذاردن‌ و ‌ يا ‌ بي‌جا گذاردن‌ ‌است‌.

‌يعني‌ ‌در‌ تعقيب‌ شيطان‌ نرويد و ‌به‌ وساوس‌ شيطان‌ عمل‌ نكنيد و ‌به‌ اغواي‌ شيطان‌ اغوا نشويد زيرا شيطان‌ دشمن‌ بزرگ‌ شماست‌.

(إِنَّه‌ُ لَكُم‌ عَدُوٌّ مُبِين‌ٌ) يس‌ آيه 60 (إِن‌َّ الشَّيطان‌َ لَكُم‌ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوه‌ُ عَدُوًّا إِنَّما يَدعُوا حِزبَه‌ُ لِيَكُونُوا مِن‌ أَصحاب‌ِ السَّعِيرِ) فاطر آيه 6.

(وَ مَن‌ يَتَّبِع‌ خُطُوات‌ِ الشَّيطان‌ِ) و كسي‌ ‌که‌ متابعت‌ شيطان‌ ‌را‌ ميكند.

(فَإِنَّه‌ُ يَأمُرُ بِالفَحشاءِ وَ المُنكَرِ) فحشاء كارهاي‌ زشت‌ و قبيح‌ ‌است‌ ‌که‌ عقل‌ حكم‌ ‌به‌ قبح‌ مي‌كند و باصطلاح‌ قبايح‌ عقليه‌ و منكر محرمات‌ شرعيه‌ ‌است‌ ‌که‌ شارع‌ نهي‌ فرموده‌ مقابل‌ معروف‌.

(وَ لَو لا فَضل‌ُ اللّه‌ِ عَلَيكُم‌ وَ رَحمَتُه‌ُ ما زَكي‌ مِنكُم‌ مِن‌ أَحَدٍ أَبَداً) خداوند دو نحوه‌ تفضل‌ و رحمت‌ دارد نسبت‌ ‌به‌ بندگان‌ عام‌ و خاص‌.

اما عامش‌ نسبت‌ ‌به‌ جميع‌ بندگان‌ ‌است‌ ‌به‌ ارسال‌ رسل‌ و انزال‌ كتب‌ و جعل‌ احكام‌ ‌براي‌ هدايت‌ و ارشاد بندگان‌.

(وَ ما أَرسَلناك‌َ إِلّا رَحمَةً لِلعالَمِين‌َ).

جلد 13 - صفحه 510

و اما خاصش‌ نسبت‌ بمؤمنين‌ ‌هر‌ چه‌ ايمان‌ ‌آنها‌ قوي‌ گردد، ‌هر‌ چه‌ تقواي‌ ‌آنها‌ بيشتر گردد ‌هر‌ چه‌ عبادات‌ ‌آنها‌ خالص‌تر گردد اسباب‌ بهتر و بالاتر ‌بر‌ ‌آنها‌ فراهم‌ ميفرمايد و ميل‌ و رغبت‌ ‌آنها‌ زيادتر مي‌شود ‌که‌ معناي‌ توفيق‌ ‌است‌ و بالعكس‌ اهل‌ معاصي‌ ‌هر‌ چه‌ بيشتر معصيت‌ كنند ‌از‌ ‌خدا‌ دورتر مي‌شوند و ‌به‌ شيطان‌ نزديكتر و اسباب‌ معاصي‌ زيادتر ‌بر‌ ‌آنها‌ فراهم‌ مي‌شود ‌که‌ معناي‌ خذلان‌ ‌است‌ لذا ميفرمايد:

(وَ لكِن‌َّ اللّه‌َ يُزَكِّي‌ مَن‌ يَشاءُ) ‌که‌ همان‌ توفيق‌ ‌است‌، ‌حتي‌ ‌در‌ خبر دارد ‌که‌ بنده‌ ‌اگر‌ يك‌ قدم‌ رو بخدا رود خداوند ده‌ قدم‌ رو باو مي‌آيد ‌يعني‌ قرب‌ و منزلت‌ پيدا مي‌كند.

(وَ اللّه‌ُ سَمِيع‌ٌ عَلِيم‌ٌ) عالم‌ بآنچه‌ مي‌گوئيد و بآنچه‌ ‌در‌ قلب‌ و باطن‌ داريد و آنچه‌ عمل‌ ميكنيد.

]

(آیه 21)- گر چه در اینجا صریحا داستان افک را دنبال نمی‌کند ولی تکمیلی برای محتوای آن بحث محسوب می‌شود، هشداری است به همه مؤمنان که هر گاه نخستین وسوسه‌های اشاعه فحشا یا هر گناه دیگر آشکار می‌شود، باید همانجا در مقابل آن ایستاد تا آلودگی گسترش پیدا نکند.

نخست روی سخن را به مؤمنان کرده، می‌گوید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از گامهای شیطان پیروی نکنید، و هر کس از گامهای شیطان پیروی کند (به انحراف و گمراهی و فحشا و منکر کشیده می‌شود) چرا که شیطان دعوت به فحشا

ج3، ص284

و منکر می‌کند» (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ وَ مَنْ یَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّیْطانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ).

هرگز یک انسان پاکدامن و با ایمان را نمی‌شود یک مرتبه در آغوش فساد پرتاب کرد، بلکه گام به گام این راه را می‌سپرد، و سر انجام گرفتار بدترین کبائر می‌شود، درست به کسی می‌ماند که زمام خویش را به دست جنایتکاری سپرده او را گام به گام به سوی پرتگاه می‌برد، تا سقوط کند و نابود گردد، آری این است «خطوات شیطان».

سپس اشاره به یکی از مهمترین نعمتهای بزرگش بر انسانها در طریق هدایت کرده، چنین می‌گوید: «و اگر فضل و رحمت الهی بر شما نبود احدی از شما هرگز پاک نمی‌شد، ولی خداوند هر که را بخواهد تزکیه می‌کند و خدا شنوا و داناست» (وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَکی مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ).

از یک سو موهبت عقل را داده، و از سوی دیگر موهبت وجود پیامبر و احکامی که از طریق وحی نازل می‌گردد ولی از این موهبت گذشته توفیقات خاص او و امدادهای غیبیش که شامل حال انسانهای آماده و مستعد و مستحق می‌گردد مهمترین عامل پاکی و تزکیه است.