آیه 129 سوره اعراف

قالُوا أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا قالَ عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129)

بنى اسرائيل باز آغاز شكايت از فرعون و فرعونيان نمودند:

قالُوا أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا: گفتند بر وجه تفجع و توجع، رنجانيده و اذيت شديم از قبطيان پيش از آنكه بيائى ما را به پيغمبرى، ما و انبياى ما را كشتند، وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا: و بعد از آنكه مبعوث بر ما شدى و معجزات باهره به ايشان نمودى، مدت مديد است كه ما را امر به كارهاى سخت نمايند و اكنون در صدد قتل ما برآمدند. يا چنانچه سابق پسران ما را كشتند، حال مى‌خواهند به همان مشغول شوند، و چون در هر دو حال ما در رنج بوديم، پس ميان حضور و غياب تو چه فرق بود. در منهج- اعمال شاقه آن بود كه ايشان را به بندگى اتخاذ، و مالشان را تصرف، و امر كندن سنگ از كوه و نقل آنها، و بناى قصور و امثال آن، و اگر عاجز شدى مزد را مى‌گرفتند، و اگر نمى‌دادند به جهت فقر و فاقه، ايشان را مى‌زدند. و زنان به چرخ ريسى و بافتن امر مى‌نمودند يا جزيه مى‌گرفتند.

چون اين شكايت را نمودند، قالَ عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ‌: فرمود موسى به صراحت طمع دارم و اميدوارم از پروردگار شما اينكه هلاك فرمايد دشمن شما را كه فرعون و فرعونيانند، وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ‌: و جانشين گرداند شما را در زمين مصر بعد از هلاك ايشان، فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ‌: پس نظر فرمايد چگونه بجا مى‌آوريد اعمال حسنه نمائيد يا قبيحه، شاكريد نعم او را يا كافريد، زيرا خداى متعال جزا ندهد بندگان را بر آنچه مى‌داند، بلكه جزا دهد ايشان را بر آنچه واقع و صادر شود از آنها. قول ديگر- يعنى پس ظاهر شود معلوم الهى به اينكه مبتلا و ممتحن فرمايد شما را به نعم تا ظاهر شود شكر شما،

جلد 4 صفحه 175

چنانچه امتحان نمايد به محن تا ظاهر گردد صبر شما. در مجمع فرمايد: نزد مفسران «عسى» به معنى واجب و لازم است، يعنى حق تعالى بر ذات خود لازم فرموده كه شما را در زمين مصر تمكين، و تمام آن را به تصرف شما درآورد بعد از هلاك فرعون و قوم او.

بعد از آن بيان فرمايد عاقبت آل فرعون را:

سوره الأعراف «7»: آيات 127 تا 129

وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَ تَذَرُ مُوسى‌ وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ قالَ سَنُقَتِّلُ أَبْناءَهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قاهِرُونَ (127) قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128) قالُوا أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا قالَ عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129)

جلد 2 صفحه 463

ترجمه

گفتند آن جماعت از قوم فرعون آيا مى‌گذارى موسى و قومش را تا فساد كنند در زمين و واگذارد تو را و معبودهاى تو را گفت بزودى ميكشم پسران آنها را و باقى مى‌گذارم زنهاى آنها را و همانا ما فوق آنها قاهرانيم‌

گفت موسى بقومش استعانت جوئيد بخدا و صبر كنيد همانا زمين از آن خدا است بميراث ميدهد هر كس را بخواهد از بندگانش و انجام كار بر نفع پرهيزكاران است‌

گفتند اذيّت شديم پيش از آنكه بيائى ما را و بعد از آنكه آمدى ما را گفت اميد است پروردگار شما كه هلاك كند دشمن شما را و جانشين كند شما را در زمين پس به بيند كه چگونه عمل مى‌نمائيد.

تفسير

قبطيان كه اقوام و اركان دولت فرعون بودند بر سبيل انكار از او سؤال نمودند كه آيا بعد از اين موسى و اتباعش را بحال خودشان واميگذارى كه مردم را بر تو بشورانند و اوضاع مملكت را مختل نمايند و از عبادت تو و بت‌هائى كه براى مردم وضع و اختراع نمودى كه براى تقرب بتو آنها را پرستش نمايند صرف نظر كنند چون گفته‌اند فرعون چنين كارى كرده بود و براى اين بود كه گفت من پروردگار اعلاى شما هستم حقير عرض ميكنم شايد شبيه بخودش بوده چنانچه اخيرا مشاهده مى‌شد كه در برابر تمثال سلام مى‌دادند و تعظيم مى‌نمودند و چنانچه نسبت ببعضى فرق از صوفيه مى‌دهند كه ملتزمند در نماز تمثال وهمى مرشد را در نظر داشته باشند و خطاب اياك نعبد و اياك نستعين را بآن متوجّه نمايند پناه ميبريم بخدا از تسويلات شيطان و قمّى فرموده كه فرعون در ابتدا بت پرست بود بعد از آن ادعاء خدائى كرد و در مجمع از امير المؤمنين (ع) نقل نموده كه و يذرك و آلهتك بكسر همزه قرائت فرموده يعنى و واگذارد تو را و عبادتت را در هر حال فرعون آنها را مطمئن نمود كه همان سلوك سابق را كه كشتن پسرها و نگهدارى زنهاى بنى اسرائيل براى خدمت بود نسبت بآنها ادامه خواهم داد و در اركان قهر و غلبه ما رخنه و فتورى از اين پيش آمد پيدا نشده و در سلطنت ما تزلزلى روى نداده است و حضرت موسى براى تسليت قوم خود به بيان مذكور در آيه شريفه آنها را امر بصبر و سكون و توكّل و استعانت بحق فرمود و بايشان وعده نصرت و ظفر داد چون خداوند باو وعده داده بود كه قبطيانرا هلاك و مملكت آنها را بتصرف بنى اسرائيل درآورد و عياشى از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه زمين از آن خدا است بميراث ميدهد

جلد 2 صفحه 464

آنرا بهر كس بخواهد از بندگانش و هر چه ملك خدا است ملك پيغمبر است و هر چه ملك پيغمبر است ملك امام است بعد از پيغمبر (ص) و قريب به اين مضمون را از امام باقر (ع) نيز نقل نموده و بنى اسرائيل در جواب شمه از مظالم فرعون را قبل از بعثت آنحضرت و بعد از آن نسبت بخودشان بيان نمودند و قمى ره مظالم قبل را بكشتن پسرها و بعد را بحبس فرعون آنها را براى ايمانشان بحضرت موسى تفسير فرموده است و حضرت موسى اخيرا در جواب وعده نصرتيرا كه سابقا بطور كنايه بيان فرموده بود تصريح فرمود چون ديد مطمئن نشدند و ذيلا اشاره فرمود بآنكه پس از نصرت الهى بايد شكر گذار و فرمانبردار شويد و الّا خداوند شما را بپاداش عملتان خواهد رساند.

قالُوا أُوذِينا مِن‌ قَبل‌ِ أَن‌ تَأتِيَنا وَ مِن‌ بَعدِ ما جِئتَنا قال‌َ عَسي‌ رَبُّكُم‌ أَن‌ يُهلِك‌َ عَدُوَّكُم‌ وَ يَستَخلِفَكُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ فَيَنظُرَ كَيف‌َ تَعمَلُون‌َ (129)

گفتند بني‌ اسرائيل‌ قوم‌ موسي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ بآن‌ حضرت‌ ‌که‌ ‌ما ‌در‌ مورد اذيتهاي‌ فرعون‌ ‌از‌ قبل‌ ‌از‌ اينكه‌ ‌شما‌ بيايي‌ نزد ‌ما و ‌از‌ ‌بعد‌ ‌از‌ آمدن‌ ‌شما‌ بوديم‌ و هستيم‌ حضرت‌ موسي‌ (ع‌) فرمود اميدوار باشيد بپروردگار ‌خود‌ ‌به‌ اينكه‌ هلاك‌ ميفرمايد دشمن‌ ‌شما‌ ‌را‌ و ‌شما‌ ‌را‌ جاي‌گير ‌آنها‌ ميكند ‌در‌ زمين‌ ‌پس‌ نظر ميفرمايد ‌که‌ ‌شما‌ چگونه‌ عمل‌ ميكنيد.

قالُوا أُوذِينا اذيتهاي‌ فرعون‌ ببني‌ اسرائيل‌ ‌در‌ ‌هر‌ زماني‌ مختلف‌ بوده‌ قبل‌ ‌از‌ ولادت‌ حضرت‌ موسي‌ زنهاي‌ ‌آنها‌ ‌را‌ شكم‌ پاره‌ ميكردند ‌اگر‌ حمل‌ داشتند ‌اگر‌

جلد 7 - صفحه 431

پسر ‌بود‌ سر ميبريدند ‌که‌ موسي‌ بوجود نيايد ‌که‌ مثنوي‌ ميگويد:

(آیه 129)- این آیه شکوه و گله‌های بنی اسرائیل را از مشکلاتی که بعد از قیام موسی (ع) با آن دست به گریبان بودند، منعکس می‌سازد و می‌گوید: «آنها به موسی گفتند: پیش از آن که تو بیایی ما آزار می‌دیدیم اکنون هم که آمده‌ای باز آزار می‌بینیم» کی این آزارها سر خواهد آمد و گشایشی در کار ما پیدا می‌شود؟ (قالُوا أُوذِینا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِیَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا).

گویا بنی اسرائیل مثل بسیاری از ما مردم انتظار داشتند که با قیام موسی (ع) یک شبه همه کارها رو به راه شود.

ولی موسی (ع) به آنها فهماند با این که سر انجام پیروز خواهند شد، اما راه درازی در پیش دارند، و این پیروزی طبق سنت الهی در سایه استقامت و کوشش و تلاش به دست خواهد آمد، همانطور که آیه مورد بحث می‌گوید: «موسی گفت امید است پروردگار شما دشمنتان را نابود کند و شما را جانشینان آنها در زمین قرار دهد» (قالَ عَسی رَبُّکُمْ أَنْ یُهْلِکَ عَدُوَّکُمْ وَ یَسْتَخْلِفَکُمْ فِی الْأَرْضِ).

و در پایان آیه می‌فرماید: خداوند این نعمتها را به شما خواهد داد و آزادی از دست رفته را به شما بر می‌گرداند، «تا ببیند چگونه عمل خواهید کرد» (فَیَنْظُرَ کَیْفَ تَعْمَلُونَ).